Polski przedsiębiorca nie musi opłacać należności na ubezpieczenie społeczne za pracowników zagranicznego kontrahenta, z którym współpracuje – wynika z wyjaśnień ZUS.
Polska firma zamierza zawrzeć z przedsiębiorstwem z Bangladeszu umowę o roboty budowlane, które mają być realizowane na terytorium naszego kraju. Przy jej wykonywaniu azjatycka firma będzie korzystać z zatrudnionych przez siebie na umowach o pracę pracowników (obywateli Bangladeszu), których pobyt na terenie naszego kraju nie ma charakteru stałego.
Polska spółka postanowiła w tej sytuacji zapytać ZUS, czy ma obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne w Polsce za pracowników (obywateli państwa obcego), którzy będą wykonywać zadania na jej rzecz, w oparciu o umowę zawartą z przedsiębiorcą z Azji.
W ocenie firmy nie musi tego robić. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy systemowej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.) nie podlegają ubezpieczeniom społecznym nie podlegają obywatele państw obcych, których pobyt na obszarze Polski nie ma charakteru stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub instytucjach międzynarodowych, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.
W ocenie wnioskodawcy, kluczowe dla zastosowania tego przepisu jest ustalenie charakteru pobytu obywatela państwa obcego na obszarze Polski, a nie zatrudnienie w wymienionych podmiotach. Na potwierdzenie swojego stanowiska przywołał wyrok SN z 6 września 2011 r. (sygn. akt I UK 60/11), w którym sąd stwierdził, że przepis obejmuje obywateli państw obcych zatrudnionych w placówkach wymienionych w tym artykule (niezależnie od charakteru ich pobytu na obszarze Polski), jak i cudzoziemców niepracujących w tych miejscach, o ile tylko ich pobyt nie ma charakteru stałego.
ZUS stwierdził, że wnioskodawca nie będzie musiał odprowadzać składek na ubezpieczenia społeczne za obywateli Bangladeszu, będących pracownikami innego podmiotu. I to mimo tego, że będzie korzystał z ich pracy. Jednak zupełnie z innego powodu, aniżeli wskazywała firma we wniosku o interpretację. Otóż wynikać to będzie z faktu, iż polska spółka nie zawrze z cudzoziemcami żadnej umowy o pracę czy cywilnoprawnej, która skutkowałaby powstaniem tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń, a nie z tego czy ich pobyt na terytorium Polski będzie miał charakter stały.
Organ rentowy podkreślił, że przepisy ustawy systemowej nie uzależniają objęcia danej osoby ubezpieczeniami od posiadanego obywatelstwa, miejsca zamieszkania czy pobytu. Istotne jest bowiem wystąpienie jednego z tytułów wskazanych w art. 6 ustawy systemowej.
Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 14 marca 2018 r., WPI 200000/43/138/2018