TSUE określił, które osoby uważa się za pracowników migrujących

W opublikowanych niedawno wytycznych Komisji Europejskiej, dotyczących prawa obywateli Unii i ich rodzin do swobodnego przemieszczania się, znalazła się definicja pracownika migrującego. Pojęcie to odgrywa ważną rolę w przepisach dotyczących migracji obywateli UE, jednak w oficjalnych dokumentach wspólnotowych go nie określono.

Komisja wyjaśnia, że Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE) definiuje pracownika migrującego jako osobę, która przemieszcza się do innego państwa członkowskiego lub przebywa w innym państwie członkowskim niż to, którego jest obywatelem, oraz wykonuje za wynagrodzeniem i pod kierownictwem innej osoby czynności rzeczywiste i efektywne, których nie można uznać za marginalne i pomocnicze. Czynności rzeczywiste to takie, które się naprawdę zdarzyły, a efektywne to inaczej istotne.

Cechami, które w tym przypadku świadczą o tym, że mamy do czynienia ze stosunkiem pracy, są:

• określony czas wykonywania świadczenia;
• wykonywanie pracy na rzecz innej osoby i pod jej kierownictwem;
• wykonywanie pracy za wynagrodzeniem.

Za pracowników najemnych, w odróżnieniu od osób pracujących na własny rachunek, należy uznać osoby, które są w stosunku zależności. Jest tak wówczas, gdy to pracodawca określa rodzaj działalności, ustala wynagrodzenie i warunki pracy. Ze względu na szczególne znaczenie pracownika migrującego dla swobody przemieszczania się w UE należy przyjąć wykładnię rozszerzającą tego pojęcia. To znaczy, że trzeba rozumieć to określenie szerzej niż literalnie. Dodatkowo nie mogą być stosowane odrębne definicje zawężające. ©℗