Nie można finansować pracownikom z dysfunkcjami zdrowotnymi kosztów dojazdu do pracy komunikacją zbiorową z pieniędzy Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) dla jednego z pracodawców (DW.050.12.2018.IGR). Przedsiębiorstwo zadało kilka pytań związanych z zasadami wydatkowania pieniędzy gromadzonych w ZFRON, które reguluje rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023). Zgodnie z jego par. 2 ust. 1 pkt 7 środki funduszu mogą być przeznaczone na dowożenie do i z pracy niepełnosprawnych. Wątpliwości przedsiębiorcy dotyczą tego, czy w tym przepisie mieści się zwracanie pracownikom kosztów przejazdu, gdy korzystają z komunikacji zbiorowej – publicznej i niepublicznej.
PFRON wyjaśnia, że refundacja jest możliwa tylko wtedy, gdy pracodawca zapewnia dowóz własnym środkiem transportu albo wynajmuje firmę zewnętrzną. Natomiast dowożeniem nie będzie dojazd komunikacją publiczną. Uzasadnia to tym, że „dowożenie” i „dojazd” to dwa różne pojęcia, które mają inne znaczenie. Dlatego przedsiębiorca nie może wydawać pieniędzy z ZFRON na zwrot kosztów biletów.
Inne pytanie odnosi się do wydatkowania pieniędzy ZFRON w ramach pomocy indywidualnej. Par. 2 ust. 1 pkt 11 lit. n rozporządzenia wskazuje, że wsparcie z tych środków może być przyznane na dojazdy niepełnosprawnych, które mają trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu. W takich okolicznościach firma może zwracać im koszt dojazdu własnym samochodem. Przedsiębiorca chciał się dowiedzieć, czy taka pomoc może być przyznana, jeśli utrudnienia nie wiążą się wprost z niepełnosprawnością pracownika, ale są wynikiem np. braku dostępności połączeń, nieprzystosowania środków transportu do przewozu osób z dysfunkcjami czy znacznej odległości od przystanków. Również w tym przypadku odpowiedź była negatywna. Fundusz wyjaśnia, że musi istnieć związek pomiędzy wspomnianymi trudnościami a stanem zdrowia. Przepis ten dotyczy bowiem sytuacji, gdy osoba niepełnosprawna ma problemy w korzystaniu z publicznych środków transportu, a gdyby nią nie była, poruszałaby się nimi do pracy. Tego warunku nie spełnia chociażby wskazywany przez firmę brak komunikacji publicznej.
Wreszcie przedsiębiorca zapytał o możliwość finansowania kosztów transportu z pieniędzy ZFRON przeznaczanych na indywidualne programy rehabilitacji (IPR). PFRON podkreśla, że nie można tego robić, jeśli konieczność ponoszenia wydatków nie wynika z opracowanego IPR oraz nie jest uzasadniona spodziewanym zmniejszeniem ograniczeń zawodowych, związanych z niepełnosprawnością. Dlatego każdy przypadek musi być rozpatrywany indywidualnie i nie można przyjąć generalnej zasady, że może być finansowany w ramach każdego IPR.