Początkiem sprawy był wniosek o stwierdzenie choroby zawodowej, który złożył mężczyzna zatrudniony przez wiele lat w różnych zakładach przemysłowych, w tym w górnictwie. Schorzeniem tym miał być obustronny i trwały ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem, a jego przyczyną – długoletnia praca w trudnych i niekiedy szkodliwych warunkach.
Orzeczenie lekarskie wydane przez wojewódzki ośrodek medycyny pracy (WOMP) było negatywne dla wnioskodawcy. WOMP nie tylko stwierdził brak podstaw do orzeczenia o chorobie zawodowej, lecz także przypomniał, że już raz orzekał w sprawie tego mężczyzny i w 1996 r. wydał orzeczenie stwierdzające brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej (w dodatku tej samej co w nowym wniosku). Już wówczas państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wydał prawomocną decyzję stwierdzającą brak choroby zawodowej i oddalającą wniosek zatrudnionego.