Wydatek poniesiony na zakup klimatyzatorów, choć poprawia komfort pracy, to nie może być uznany za działanie związane z przystosowaniem stanowiska pracy do potrzeb niepełnosprawnego pracownika.
Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Poznaniu, który rozpatrywał skargę na odmowę wydania zaświadczenia o pomocy de minimis. Złożyła ją firma, która z pieniędzy zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) kupiła urządzenia do klimatyzacji. Następnie złożyła do urzędu skarbowego wniosek o wydanie zaświadczenia uznającego poniesione na ten cel koszty za pomoc de minimis (jego uzyskanie potwierdza zgodność danego wydatku z pieniędzy ZFRON z przepisami). W swoim piśmie zakwalifikowała zakup zgodnie z par. 2 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie ZFRON (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023) jako poniesiony na wyposażenie stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej, który znacznie poprawi warunki pracy. Pracodawca wskazywał też, że klimatyzacja została zainstalowana w pomieszczeniach, w których pracują wyłącznie osoby z dysfunkcjami zdrowotnymi.
Fiskus odmówił jednak wydania zaświadczenia, powołując się na to, że zakup klimatyzacji nie może być potraktowany jako działanie służące wyposażeniu stanowiska pracy i przyczyniające się do zmniejszenia ograniczeń zawodowych wynikających ze stopnia oraz rodzaju niepełnosprawności pracowników. Firma złożyła odwołanie, ale dyrektor izby skarbowej podtrzymał rozstrzygnięcie organu niższej instancji. Kolejnym jej krokiem była więc skarga do WSA, w której jeszcze raz podkreśliła, że zakupione urządzenia poprawią komfort pracy osób niepełnosprawnych. Sąd nie podzielił zawartych w niej argumentów i oddalił skargę.
W uzasadnieniu do wyroku WSA wyjaśnił, że wydatki dokonywane z ZFRON muszą nie tylko mieścić się w katalogu zawartym w par. 2 rozporządzenia, lecz także spełniać wymogi określone w jego par. 4a. Warunkiem wykorzystania pieniędzy ZFRON jest dokonywanie wydatków w sposób celowy i oszczędny, z uwzględnieniem optymalnego doboru metod i środków realizacji w stosunku do zakładanych efektów. Pracodawca powinien więc wykazać istnienie bezpośredniego związku między przeznaczeniem pieniędzy ZFRON a poprawą sytuacji niepełnosprawnego pracownika w kontekście ograniczeń wynikających z jego dysfunkcji zdrowotnej oraz tym, że zostały one wydane w zgodzie z par. 4a rozporządzenia. Tymczasem zdaniem WSA firma nie wykazała takiego związku w stosunku do zakupionej klimatyzacji, bo taki wydatek nie stanowił działania mającego na celu przystosowanie stanowiska pracy czy przyczynienie się do zmniejszenia ograniczeń zawodowych. Analizowany wydatek poprawia bowiem komfort pracy na określonym stanowisku niezależnie od tego, czy pracę na nim wykonuje pracownik zdrowy czy niepełnosprawny.
ORZECZNICTWO
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 4 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 1003/19.