Ustawa wskazuje jednoznacznie, że uczestnictwo w PPK jest dobrowolne dla osób zatrudnionych. Dobrowolność uczestnictwa polega, zatem na możliwości rezygnacji w każdym czasie przez uczestnika z dokonywania dalszych wpłat do PPK.

Jak należy to przeprowadzić? Oświadczenie o rezygnacji może nastąpić wyłącznie w formie pisemnej, poprzez złożenie podmiotowi zatrudniającemu odpowiedniej deklaracji. Złożenie przez uczestnika PPK deklaracji rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK innemu podmiotowi, np. instytucji finansowej, nie będzie wywierało skutku w postaci zaprzestania dokonywania wpłat do PPK przez podmiot zatrudniający.

http://sklep.infor.pl/pracownicze-plany-kapitalowe-praktyczny-komentarz-do-ustawy.html

Jednocześnie prawidłowo złożona przez uczestnika deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK nie skutkuje zmianą treści umowy o prowadzenie PPK. Umowa ta jest dalej ważna, z tym zastrzeżeniem, że nie są dokonywane nowe zasilenia na rachunek uczestnika.

Całą konstrukcję uregulowaną w art. 23 ust. 2 ustawy o PPK można więc nazwać czasowym zawieszeniem dokonywania wpłat do PPK przez uczestnika.

Deklarację należy wypełnić wielkimi literami. Składa się ją podmiotowi zatrudniającemu.

Deklaracja zawiera:

  • dane dotyczące uczestnika PPK
  • imię (imiona)
  • nazwisko
  • numer PESEL, a w przypadku osób nieposiadających numeru PESEL data urodzenia
  • seria i numer dowodu osobistego lub numer paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego
  • nazwa podmiotu zatrudniającego
  • oświadczenie uczestnika PPK o treści: „oświadczam, że rezygnuję z dokonywania wpłat do PPK oraz posiadam wiedzę o konsekwencjach złożenia niniejszej deklaracji, w tym: - nieotrzymania wpłaty powitalnej w wysokości 250 zł, należnej uczestnikom PPK (dotyczy uczestnika PPK, który nie nabył uprawnienia do wpłaty powitalnej przed złożeniem deklaracji); - nieotrzymywania dopłat rocznych do PPK w wysokości 240 zł, należnych uczestnikom PPK po spełnieniu warunków określonych w art. 32 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215, z późn. zm.); - nieotrzymywania wpłat podstawowych finansowanych przez podmiot zatrudniający w wysokości 1,5 proc. wynagrodzenia.
  • data i podpis uczestnika PPK
  • data złożenia deklaracji podmiotowi zatrudniającemu

Trzeba pamiętać, że podmiot zatrudniający oznacza:

  • pracodawcę, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, z późn. zm.) – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. a ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych,
  • nakładcę – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. b ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych,
  • rolnicze spółdzielnie produkcyjne lub spółdzielnie kółek rolniczych – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. c ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych,
  • zleceniodawcę – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. d ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych,
  • podmiot, w którym działa rada nadzorcza – w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. e ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych.

Konsekwencją złożenia przez uczestnika PPK deklaracji o rezygnacji z wpłat do PPK jest to, że podmiot zatrudniający zaprzestaje dokonywania wpłat do PPK za takiego uczestnika. Następuje to począwszy od miesiąca, w którym uczestnik złożył podmiotowi zatrudniającemu deklarację.