O wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy można wystąpić z oddzielnym powództwem

Nasz pracownik odwołał się do sądu od wypowiedzenia umowy o pracę. Sąd uznał, że podlegał okresowi ochronnemu, i przywrócił go do pracy. Po powrocie pracownik wystąpił z powództwem o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. W trakcie poprzedniego procesu nie zgłaszał takiego żądania. Czy może zrobić to teraz?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy się odwołać do przepisów kodeku pracy. Zgodnie z art. 47 pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za dwa miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił trzy miesiące – nie więcej niż za jeden miesiąc. Jeżeli jednak umowę o pracę rozwiązano z:

• pracownikiem, który podlega ochronie przedemerytalnej (art. 39), albo
• z pracownicą w okresie ciąży oraz w okresie urlopu macierzyńskiego lub od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu macierzyńskiego albo jego części do dnia zakończenia tego urlopu

– wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Jak widać, wysokość wynagrodzenia w przypadku np. pracowników objętych ochroną przedemerytalną jest uzależniona od czasu pozostawania bez pracy. Słusznie zatem sądy powszechne oraz Sąd Najwyższy (por. np. postanowienie z 11 października 2023 r., sygn. akt III PSK 23/23) uznają, że pracownik nie musi dochodzić wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy łącznie z roszczeniem o przywrócenie do pracy. Sąd Najwyższy w cytowanym postanowieniu stwierdził, że w przypadku pracownika szczególnie chronionego, któremu przysługuje wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy (art. 47 zd. drugie k.p.), dochodzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w odrębnym procesie może się okazać niekiedy nawet bardziej racjonalne, bo dopiero po prawomocnym zakończeniu sporu o przywrócenie do pracy i podjęciu pracy przez pracownika staje się możliwe określenie czasu, za jaki pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Ponadto w przypadku roszczenia o zasądzenie świadczenia pieniężnego, tak jak w przypadku innych roszczeń podzielnych, jest możliwe dochodzenie w odrębnych procesach jedynie części wymagalnych roszczeń z pozostawieniem sobie możliwości dochodzenia innej ich części w późniejszym procesie.

Zatem w opisywanym przypadku należy uznać, że pracownik po przywróceniu do pracy ma prawo wystąpić z roszczeniem o wypłatę wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy. ©℗