Służby mundurowe korzystają z własnych szpitali uzdrowiskowo-leczniczych. To miejsca, w których funkcjonariusze oraz żołnierze mogą podreperować swoje zdrowie. Jakie warunki trzeba spełnić, by otrzymać skierowanie do takiej placówki?

Wyjazd do sanatorium to bardzo dobry sposób na rekonwalescencję po leczeniu operacyjnym, chorobie czy poddać się rehabilitacji. Służby mundurowe dla swoich pracowników mają specjalne szpitale uzdrowiskowo-lecznicze, gdzie pacjenci poprawiają swój stan zdrowia po ciężkiej służbie.

Sanatoria MSWiA i wojskowe

Zasady leczenia uzdrowiskowego w Polsce normują liczne akty prawne, z których najistotniejszymi są:
• Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. 2005 Nr 167 poz. 1399 z późn. zm.),
• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. 2012 poz. 14). Aktualnie, na terenie Polski znajduje się 47 uzdrowisk zakwalifikowanych do 4 kategorii: nizinne, nadmorskie, podgórskie i górskie.

Oprócz państwowych sanatoriów podlegających Narodowemu Funduszowi Zdrowia istnieją także Szpitale Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjne będące w pieczy Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji mają swoje początki w PRL. Obecnie są jednak wyposażone najnowocześniejszy sprzęt rehabilitacyjny. Na miejscu można skorzystać z kąpieli leczniczych ,ćwiczeń w basenach, inhalacji, elektroterapii, masaży i biczów wodnych, zawijań i okładów, ciepłolecznictwa, światłolecznictwa, elektroterapii, ultradźwięków, magnetoterapii, laseroterapii, krioterapii, ultrasonoterapii, balneoterapii, termoterapii oraz oczywiście ćwiczeń gimnastycznych.

MSWiA dysponuje ośrodkami w Sopocie, Kołobrzegu, Ciechocinku i Krynicy Zdroju. Procedura dotycząca udzielenia funkcjonariuszowi Policji urlopu zdrowotnego została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.), zwanej dalej ˝ustawą˝, oraz rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych ministrowi spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z późn. zm.), zwanym dalej ˝rozporządzeniem w sprawie komisji lekarskich˝. Przedmiotową materię reguluje też rozporządzenie z dnia 19 września 2014 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. poz. 1282), zwane dalej ˝rozporządzeniem w sprawie urlopów policjantów˝, które weszło w życie w dniu 9 października 2014 r., zastępując uprzednio obowiązujące rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 7 czerwca 2002 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. Nr 81, poz. 740, z późn. zm.).

Stosownie do § 32 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie komisji lekarskich o potrzebie udzielenia funkcjonariuszowi Policji urlopu zdrowotnego komisja lekarska orzeka w przypadku, gdy osoba badana mimo wykorzystania 12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby nie odzyskała zdolności do wykonywania tych obowiązków, a stan jej zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby. Osobę taką, znajdującą się w stanie chorych zakładu leczniczego stacjonarnego, do wojewódzkiej komisji lekarskiej kieruje dyrektor tego zakładu, a w pozostałych przypadkach, na wniosek lekarza leczącego, kierownik jednostki organizacyjnej, w której osoba ta pełni służbę. Stosownie do § 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie komisji lekarskich orzeczenie o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego komisja lekarska przesyła niezwłocznie kierownikowi jednostki organizacyjnej właściwej ze względu na miejsce pełnienia służby osoby, której udzielono urlopu zdrowotnego, lub dyrektorowi zakładu leczniczego stacjonarnego, w którym osoba ta znajduje się w stanie chorych.

Również zgodnie z § 26 ust. 3 rozporządzenia w sprawie urlopów policjantów funkcjonariusz policji może również sam wystąpić do przełożonego właściwego w sprawach osobowych o skierowanie do komisji lekarskiej celem udzielenia urlopu zdrowotnego. Wówczas zgłaszając się na badanie do komisji lekarskiej powinien przedstawić dokumenty, z których wynika, iż w okresie 12 miesięcy poprzedzających zgłoszenie do komisji nie wykonywał obowiązków służbowych z powodu choroby, aby komisja lekarska mogła stwierdzić, iż nadal nie odzyskał zdolności do ich wykonywania, a stan jego zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby.

Inne uprawnienia mają mundurowi emeryci i renciści. Określa je rozporządzenie z dnia 17 grudnia 2018 roku w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej i Służby Celno-Skarbowej oraz ich rodzin. Jest w nich mowa odopłatach do kosztów zakwaterowania, wyżywienia i leczenia w sanatoriach lub uzdrowiskach dla uprawnionych.

Z ośrodków MSWiA można również korzystać odpłatnie. Dla przykładu resortowy Szpital Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjny w Sopocie od roku korzysta z rozwiązań chmurowych dostarczanych przez Krajowego Operatora Chmury Medycznej (Chmura dla zdrowia) – spółkę powołaną przez Asseco Poland i Chmurę Krajową. W ciągu pierwszego roku Sanatorium MSWiA w Sopocie przetworzyło ponad 410 tys. zdarzeń medycznych. Każdego miesiąca indeksowanych jest ponad 500 dokumentów. Od rozpoczęcia projektu wysłano i zaktualizowano ponad 4600 indeksów.

Weterani mają darmowy pobyt

Wojsko ma szpitale uzdrowiskowo-rehabilitacyjne w: Krynicy Zdroju, Lądku Zdroju, Busko Zdroju oraz Ciechocinku. Kwestię pobytów żołnierzy reguluje rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie niektórych świadczeń zdrowotnych przysługujących żołnierzom zawodowym. Podobnie jak w przypadku policji oraz służ podlegających MSWiA, gdy żołnierz przez 12 miesięcy poprzedzających zgłoszenie do komisji nie wykonywał obowiązków służbowych z powodu choroby, komisja stwierdza czy stan nadaje się do ich podjęcia. W przypadku rokowań poprawy możliwe jest zastosowanie leczenia sanatoryjnego.

We wzmiankowanym powyżej rozporządzeni jest także mowa o leczeniu dla weteranów działań poza granicami państwa.Każdy żołnierz, funkcjonariusz lub pracownik MON, którego stan zdrowia tego wymaga, po powrocie ze służby poza granicami państwa ma możliwość skorzystania z turnusu leczniczo-profilaktycznego z „treningiem antystresowym” w wojskowych szpitalach uzdrowiskowo-rehabilitacyjnych.

Oferta turnusu zawiera:

• 14-dniowy program „treningu antystresowego”,

• zabiegi przyrodolecznicze,

• zakwaterowanie oraz całodzienne wyżywienie,

• propozycje organizatora (wycieczki, zajęcia kulturalno-oświatowe).

Co istotne, wspólnie z żołnierzem-weteranem w turnusie mogą uczestniczyć osoby towarzyszące (odpłatnie) oraz najbliższy, pełnoletni członek rodziny. Pobyt żołnierza na turnusie leczniczo-profilaktycznym pokrywany jest ze środków Ministerstwa Obrony Narodowej. Pobyt najbliższego pełnoletniego członka rodziny finansowany jest przez MON w 50 %.Do zniżki nie wchodzą opieka pielęgniarsko–lekarska i zabiegi rehabilitacyjne.

Na skierowanie mogą liczyć także kombatanci z II wojny światowej oraz antykomunistycznego podziemia. Z kolei wojskowi emeryci i renciści korzystają z rozporządzenia ministra obrony narodowej z dnia 20 października 2005 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych.

Podobnie jak w przypadku ośrodków MSWiA, wojskowe szpitale uzdrowiskowo-lecznicze prowadzą również komercyjną działalność.