W chwili, gdy wprowadzono na terenie kraju stan epidemii, nastąpiło wiele zmian w zakresie wykonywania podstawowych obowiązków pracowników i pracodawców. Wprowadzane zakazy i ograniczenia w przemieszczaniu w dłuższej perspektywie wymagały wdrożenia rozwiązań, które z jednej strony umożliwią odejście od tradycyjnej formy świadczenia pracy, zaś z drugiej zapewnią świadczenia społeczne dla tych, którzy z różnych przyczyn nie mogą świadczyć pracy (kwarantanna, zamknięte placówki edukacyjne itp.). Zastany wówczas stan prawny nie odpowiadał wymogom społecznym i sytuacji, w której znalazł się rynek pracy.