Polskie pojęcia dotyczące pracy tymczasowej ujęte w ustawie z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1563; dalej: ustawa) są zbieżne z niemieckimi pojęciami używanymi w zakresie określania praw i obowiązków w pracy tymczasowej, jeśli chodzi o nazewnictwo podmiotów uczestniczących w pracy tymczasowej.
Sabina Ociepa, prawnik zagraniczny/adwokat (DE), mediator ds. gospodarczych i pracowniczych
Agencja pracy tymczasowej w niemieckiej ustawie o pracy tymczasowej (Arbeitnehmerüberlassungsgesetz - dalej: AÜG) nazywana jest „Verleiher”. Pracodawca-użytkownik określany jest w niemieckiej ustawie jako „Entleiher”, zaś pracownik tymczasowy jako „Leiharbeitnehmer”. Zróżnicowanie w pojęciach występuje w przypadku samego aktu przekazania pracownika tymczasowego przez agencję pracy tymczasowej do pracodawcy-użytkownika. W polskiej ustawie akt ten nazywany jest „wykonywaniem pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy-użytkownika”, natomiast niemiecka AÜG wprowadziła pojęcie „Überlassung”, czyli dosłownie przekazania, co bardzo trafnie i skrótowo określa tę czynność. Pojęcie „Überlassung” występuje w każdej innej niemieckiej nomenklaturze prawniczej pod tym samym znaczeniem i jest łatwo rozpoznawalną definicją dla konstrukcji pracy tymczasowej.
Pozostało
99%
treści
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama