Pracownik jednostki budżetowej przebywał w 2020 r.: na zwolnieniu lekarskim od 3 do 10 lipca oraz od 13 lipca do 31 grudnia oraz na urlopie wypoczynkowym w dniach: 22 stycznia, 14 kwietnia, 4 maja, 27 maja, 10–15 czerwca oraz 1 lipca. Korzystał również ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wy-nagrodzenia w dniu 6 marca (art. 25 ust. 2 i art. 31 ust. 3 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych). Czy pracownik ma prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego? Czy okresy przebywania na urlopie wypoczynkowym należy traktować jako czas efektywnie przepracowany?

W opisanym przypadku pracownikowi przysługuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego u dane-go pracodawcy, przy czym okres przebywania na urlopie wypoczynkowym wlicza się do okresu pracy, od którego zależy prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, a wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy wlicza się do podstawy trzynastki.

UZASADNIENIE:

Pracownicy jednostek sfery budżetowej nabywają prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a tak-że wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.

Szczegółowe zasady ustalania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego za urlop zostały określone w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Zgodnie z przepisami przywołanego rozporządzenia, w podstawie ekwiwalentu (a więc również trzynastki) nie uwzględnia się wynagrodzenia wypłaconego za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy innej niż urlop wypoczynkowy. Wynika z tego, że w podstawie trzynastki uwzględnia się wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz za urlop wypoczynkowy, natomiast w jej skład nie wchodzą świadczenia wypłacane za okres niewykonywania pracy w czasie usprawiedliwionej nieobecności, jaką jest m.in. niezdolność do pracy.

Mając na uwadze powyższe, pracownik jednostki budżetowej, który przebywał w 2020 r. na zwolnieniu lekarskim od 3 lipca do 10 lipca oraz od 13 lipca do 31 lipca, a na urlopie wypoczynkowym w dniach: 22 stycznia, 14 kwietnia, 4 maja, 27 maja, 10–15 czerwca oraz 1 lipca, a także korzystał – w dniu 6 marca – ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia wynikającego z art. 25 ust. 2 i art. 31 ust. 3 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy przez członka zarządu zakładowej organizacji), nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego u danego pracodawcy. Przy ustalaniu prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego okres urlopu wypoczynkowego należy traktować jako okres przepracowany, a wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy uwzględnić przy obliczaniu wysokości trzynastki.

PODSTAWA PRAWNA:

  • art. 2, art. 4 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1872).

Więcej na temat trzynastej pensji w książce „Trzynastka w pytaniach i odpowiedziach”