Skorzystaliśmy ze wsparcia na pracowników przewidzianego w taczy antykryzysowej. W tym celu na trzy miesiące obniżyliśmy wymiar czasu pracy naszym pracownikom. W jaki sposób po tej zmianie należy obliczać wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy?
Wynagrodzenie chorobowe oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu zasiłku chorobowego. Zgodnie z art. 40 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa w razie zmiany umowy o pracę polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy (lub w odpowiednich miesiącach poprzednich, o których mowa w art. 36). Zgodnie jednak z art. 31zy13 specustawy o COVID-19 powyższego przepisu nie stosuje się jednak przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń z ubezpieczenia chorobowego dla osób, którym obniżono wymiar czasu pracy na podstawie art. 15g specustawy, jeżeli:
1) obniżenie wymiaru czasu pracy lub wprowadzenie mniej korzystnych warunków zatrudnienia nastąpiło w okresie wcześniej pobieranego zasiłku oraz,
2) między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe.
Zasadę tę stosuje się również do osób, którym obniżono wymiar czasu pracy na podstawie art. 15gb oraz do osób, którym na podstawie art. 15zzzzzo ust. 2 specustawy obniżono wymiar czasu pracy lub wprowadzono mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy.
Zatem w przypadku, gdy zatrudnionym zmieniono wymiar czasu pracy na podstawie specustawy, podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego/zasiłku wylicza się tak, jakby tej zmiany nie było, tj. w oparciu o wynagrodzenie przysługujące przed zmianą etatu.
Ponadto, zgodnie z art. 25 ustawy nowelizującej specustawę z 7 października 2020 r., podstawa wymiaru świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, przysługujących osobom, o których mowa w ww. art. 31zy13 specustawy, za okres przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej (tj. przed 9 października 2020 r.), podlega ponownemu przeliczeniu, jeżeli świadczenie wypłacone na podstawie dotychczasowych przepisów jest niższe niż świadczenie ustalone zgodnie z art. 31zy13 specustawy. Przeliczenie podstawy wymiaru świadczeń następuje na wniosek świadczeniobiorcy.
W konsekwencji pracodawca (lub ZUS, jeżeli pracodawca nie jest uprawniony do wypłaty zasiłków) na wniosek zatrudnionego ma obowiązek wyrównania wynagrodzenia chorobowego/zasiłku tym pracownikom, którym wypłacił niższe świadczenie z powodu zmiany wymiaru czasu pracy, o ile zmiana ta nastąpiła w wyniku zastosowania ww. przepisów.
Podstawa prawna
• art. 31zy13 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2157, zwana specustawą o COVID-19)
• art. 40 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j Dz.U. z 2020 r. poz. 870; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2112)
• ustawa z 7 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19 (Dz.U. poz. 1747)