W Finlandii osobie bez pracy, która spełnia warunki dotyczące wcześniejszego zatrudnienia, ale nie należy do funduszu dla bezrobotnych, jest wypłacany tzw. dodatek podstawowy. Jego wypłata może trwać nawet do 500 dni.
Beneficjentem dodatku może być osoba bezrobotna w wieku 17-64 lata, poszukująca pracy w pełnym wymiarze godzin, mieszkająca w Finlandii, zarejestrowana w urzędzie zatrudnienia. Żeby zakwalifikować się do otrzymywania dodatku, bezrobotny powinien aktywnie szukać zatrudnienia, przyjmować oferowaną pracę lub szkolenie oraz odnawiać status bezrobotnego w sposób wskazany przez urząd zatrudnienia, np. przez regularne zgłaszanie się w urzędzie. Osoby między 65 a 67 rokiem życia mogą pobierać dodatek tylko wtedy, gdy ich zwolnienie z pracy ma charakter tymczasowy.

Konieczna praca

Beneficjent świadczenia musi też spełnić określone warunki dotyczące wcześniejszego zatrudnienia. W przypadku pracownika chodzi o wynagradzaną pracę trwającą co najmniej 43 tygodnie (ok. 10 miesięcy), która miała miejsce w ciągu 28 miesięcy poprzedzających brak zatrudnienia. Pracownik powinien pracować w tym czasie co najmniej 18 godzin tygodniowo. Jego płaca powinna odpowiadać właściwemu zbiorowemu układowi pracy lub wynosić co najmniej 1019 euro miesięcznie.
W przypadku osoby będącej na tzw. samozatrudnieniu okres jej pracy powinien wynosić dwa lata w ciągu czterech lat poprzedzających brak zatrudnienia. Należy też wykazać odpowiednio wysokie, podlegające ubezpieczeniu dochody z tego tytułu.
Dodatek podstawowy dla bezrobotnych może być w pewnych przypadkach wypłacany za granicą. Jest to możliwe, gdy beneficjent świadczenia poszukuje pracy w innym państwie należącym do Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii.
Jeśli beneficjent pozostaje wciąż bezrobotny, kiedy świadczenie wygasa, może ubiegać się o inny dodatek (Labour Market Subsidy). Wysokość świadczenia ustalana jest na podstawie wysokości dochodów w gospodarstwie domowym, a czas jego trwania nie jest sprecyzowany.

Wysokość świadczenia

Stawka podstawowego dodatku dla bezrobotnych wynosi 25,63 euro dziennie i jest płatna za pięć dni w tygodniu. Stawka wzrasta za każde dziecko poniżej 18 roku życia, które mieszka w tym samym gospodarstwie domowym co beneficjent. Na jedno dziecko przysługuje dodatkowe 4,86 euro, na dwoje dzieci 7,13 euro, a na troje i więcej - 9,19 euro. Bez doliczenia dodatkowej sumy na dziecko kwota podstawowego dodatku dla bezrobotnych wynosi średnio 551 euro miesięcznie (21,5 x 25,63). Świadczenie jest opodatkowane.
Jeśli podczas pozostawania bez pracy beneficjent wykazuje jakieś nieregularne, niewielkie dochody, będą one miały wpływ na wysokość dodatku. W takiej sytuacji obowiązkiem beneficjenta jest poinformować o tym instytut ubezpieczeń społecznych (Kela). Według generalnej zasady każde zarobione w ten sposób euro pomniejsza kwotę dodatku o 50 centów.
Dochód małżonka nie ma wpływu na wysokość stawki świadczenia. Inne świadczenia socjalne, które wypłacane są beneficjentowi, obniżają wysokość wypłacanej stawki dodatku. Nie dotyczy to jednak wszystkich świadczeń. Wyjątek stanowi np. zasiłek rodzinny, zasiłek dla osób o niskich dochodach czy dodatek inwalidzki.
Niektóre świadczenia mogą natomiast uniemożliwiać otrzymywanie dodatku. Do takich świadczeń należą dodatek chorobowy, częściowy dodatek chorobowy, specjalny dodatek na opiekę, a także dodatek macierzyński, dla ojca oraz rodzicielski.

Najpierw rejestracja

Aby pobierać dodatek podstawowy dla bezrobotnych, trzeba przede wszystkim zarejestrować się jako osoba bezrobotna. Następnie należy wypełnić formularz Kela w sprawie przyznania dodatku (TT 1e), załączając świadectwa pracy.
Beneficjent dodatku ma obowiązek regularnie odnawiać swój status bezrobotnego w Kela. Dla tego celu służy formularz TT 2e.
PRZYDATNY ADRES
kela.fi
Ważne!
Dodatek jest wypłacany na konto co cztery tygodnie. Pierwsza rata wypłacana jest po dwóch tygodniach. Wysokość wypłaty oparta jest na informacjach z formularza TT 2e, który należy składać co cztery tygodnie. Można to robić przez internet