Przedstawiamy drugą i zarazem ostatnią część komentarza do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949; dalej: rozporządzenie).
Kontynuujemy w nim analizę par. 2 ust. 1, który ustanawia wyjątki od ogólnej zasady wynikającej z ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.; dalej: ustawa systemowa), zgodnie z którą podstawę wymiaru składek stanowi przychód ubezpieczonego, co w przypadku pracowników oznacza przychód uzyskiwany ze stosunku pracy. Przepisy rozporządzenia stosuje się jednak nie tylko do zatrudnionych na umowę o pracę, lecz także m.in. do zleceniobiorców i osób wykonujących pracę na podstawie innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, jak również członków rad nadzorczych.