Regulamin pracy stanowi jedno z podstawowych źródeł wewnątrzzakładowego prawa pracy. Co powinien regulować?
Zakres przedmiotowy regulaminu pracy wyznacza art. 1041 par.1 k.p., określając kategorie spraw, które powinny zostać w nim uregulowane. Zgodnie z nim regulamin powinien ustalać organizację pracy, warunki przebywania na terenie zakładu pracy w czasie pracy i po jej zakończeniu, wyposażenie pracowników w narzędzia i materiały, a także w odzież i obuwie robocze oraz w środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej. Równie istotne jest określenie systemów i rozkładów czasu pracy, przyjętych okresów rozliczeniowych czasu pracy, pory nocnej oraz terminu, miejsca, czasu i częstotliwości wypłaty wynagrodzenia. Powinny się w nim znaleźć także wykazy prac wzbronionych pracownikom młodocianym oraz kobietom, prac i stanowisk pracy dozwolonych pracownikom młodocianym w celu odbywania przygotowania zawodowego oraz lekkich prac dozwolonych pracownikom młodocianym zatrudnianym w innym celu niż przygotowanie zawodowe. Ponadto regulamin pracy powinien określać obowiązki dotyczące bhp oraz ochrony przeciwpożarowej, w tym także sposób informowania pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, ustalony sposób potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Nie może również zabraknąć informacji o karach porządkowych.
Ustawowy katalog zagadnień, które powinny się znaleźć w regulaminie pracy, to jedynie niezbędne minimum, co oznacza, iż mogą zostać uregulowane w nim także inne kwestie związane z porządkiem i organizacją procesu pracy. Postanowienia regulaminu pracy nie mogą być jednak mniej korzystne od kodeksu pracy i innych aktów wyższej rangi, mogą być, a contrario, korzystniejsze. Przykładowo regulamin może przewidywać dodatkowe przerwy w pracy niewliczane do czasu pracy, o ile nie jest to sprzeczne z zasadami prawa pracy (uchwała SN z 9 października 1997 r., III ZP 21/97, OSNP 1998/5/143) albo korzystniej kształtować procedurę odwoławczą od zastosowanej kary porządkowej (wyrok SN z 27 maja 2000 r., I PKN 564/99, OSNP 2001/16/514).