Ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do jakiejkolwiek pracy, lecz utracił zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje.

Wnioskodawca był pracownikiem fizycznym wykwalifikowanym, posiadał wykształcenie podstawowe. W 2001 roku, uległ wypadkowi i pobierał rentę z tytułu czasowej częściowej niezdolności do pracy. Niezdolność do pracy miała trwać do października 2003 r. Wtedy też wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. Lekarz orzecznik ZUS uznał go za osobę zdolną do pracy, więc ZUS odmówił przedłużenia renty. Mężczyzna odwołał się do sądu, który powołał biegłego okulistę. Ten zaś stwierdził, że zaburzenia wzroku u wnioskodawcy nie są tak znaczące, aby nie mógł on powrócić do pracy w charakterze pracownika fizycznego niewykwalifikowanego. Sąd stwierdził, że mężczyzna jest zdolny do pracy, zaś pewne przeciwwskazania, które wskazał biegły, nie wykluczają możliwości podjęcia innego zatrudnienia – zgodnego z posiadanymi kwalifikacjami. Sąd II instancji podzielił to stanowisko podkreślając, że jest wiele prac, które wnioskodawca może podjąć. Stwierdził, że przy ocenie, czy pobierający rentę jest nadal niezdolny do pracy, powinien być brany pod uwagę zarówno stan zdrowia, jak i obiektywna możliwość podjęcia pracy dotychczasowej lub innego porównywalnego zatrudnienia. Nie można zatem mówić o niezdolności do pracy w sytuacji, gdy wnioskodawca ma przeciwwskazania do wykonywania określonych rodzajów prac, przy zachowaniu zdolności do pracy zgodnej z jego kwalifikacjami. Wyrok ten został zaskarżony przez mężczyznę, który argumentował, że błędne było uznanie, iż jest on zdolny do pracy. Obecnie jedyne zajęcia, jakie może podjąć, nie wymagają żadnych umiejętności, a prace, które wykonywał przed wypadkiem, wiązały się z kwalifikacjami, które w wyniku wypadku utracił. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu sąd stwierdził, że częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Tak więc, rozstrzygając o niezdolności, nie należy mieć na względzie możliwości wykonywania jakiejkolwiek pracy, lecz właśnie pracy zgodnej z kwalifikacjami. Wnioskodawca legitymował się zaświadczeniami uprawniającymi do prac na wysokościach. Obecnie utracił zdolność do wykonywania pracy wykwalifikowanego pracownika fizycznego. Pozostała mu natomiast zdolność do wykonywania prostych prac fizycznych. Niezdolność do wykonywania pracy dotychczasowej nie jest wystarczająca do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli wiek, poziom wykształcenia pozwalają na inną pracę w tym samym zawodzie albo przekwalifikowanie. Wnioskodawca nie ma takiej możliwości, dlatego też sąd II instancji będzie musiał rozważyć przesłanki do przyznania renty. Sygn. akt I UK 103/06