W razie zaistnienia okoliczności określonych w kodeksie pracy wydłużony zostaje wymiar wypoczynku przysługującego pracownikowi. Kiedy pracownik nabywa prawo do urlopu uzupełniającego?
Zgodnie z definicją zawartą w art. 158 k.p. urlop uzupełniający przysługuje pracownikowi po wykorzystaniu urlopu za dany rok kalendarzowy, jeśli następnie uzyskał w ciągu tego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze. Taka sytuacja najczęściej ma miejsce, gdy pracownik osiągnie odpowiedni staż pracy lub ukończy szkołę w czasie zatrudnienia.
Jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat, to wymiar przysługującego mu urlopu wypoczynkowego wzrasta z 20 do 26 dni (art. 154 par. 1 k.p.). Należy pamiętać, że do okresu zatrudnienia wliczany jest również okres nauki. Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika (art. 155 k.p. par. 2).
Prawo do dłuższego wypoczynku nie powstaje z początkiem roku kalendarzowego, ale dopiero w chwili zaistnienia okoliczności wpływających na podwyższenie jego wymiaru. Oznacza to, że jeśli pracownik wykorzystał cały urlop wypoczynkowy za dany rok, a następnie w trakcie tego roku nabył prawo do wypoczynku w wyższym wymiarze, to przysługujący mu urlop uzupełniający będzie stanowić różnicę między wyższym a poprzednio przysługującym wymiarem. Jeżeli natomiast pracownik przed nabyciem prawa do dłuższego urlopu nie wykorzystał wypoczynku przysługującego mu w danym roku, to po wystąpieniu okoliczności zwiększającej wymiar urlopu przysługuje mu za ten rok urlop w podwyższonym wymiarze.
Zgodnie z rozporządzeniem z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. nr 2, poz.14 ze zm.) wymiar proporcjonalnego urlopu w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył prawo do dłuższego wypoczynku, ustala się, uwzględniając odrębnie okres przypadający przed nabyciem prawa do urlopu w wyższym wymiarze i odrębnie okres przypadający po nabyciu prawa do takiego urlopu.