Pracownik uchyla się od zwrotu odzieży roboczej, stanowiącej mienie pracodawcy. Pracodawca zastanawia się, w jaki sposób wyegzekwować ten zwrot i czy dopuszczalne w takim przypadku jest potrącenie niezamortyzowanej wartości odzieży?
Zgodnie z art. 2377 kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach: jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu lub ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy. W praktyce bardzo często przekazanie odzieży roboczej zostaje potwierdzone protokołem lub umową przekazania odzieży. W takim protokole lub umowie mogą znaleźć się odpowiednie zapisy na wypadek braku zwrotu odzieży przez pracownika. Kwestia potrącenia równowartości niezwróconej odzieży nie jest oczywista i budzi uzasadnione wątpliwości. Zgodnie z art. 91 par. 1 k.p. należności inne niż wymienione w art. 87 par. 1 i 7 k.p. mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie.
Oznacza to, że do ewentualnego dokonywania potrąceń z tytułu braku zwrotu odzieży roboczej konieczna jest zgoda pracownika wyrażona w formie pisemnej, np. w protokole lub umowie przekazania odzieży. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 4 października 1994 r. nieważna jest zgoda wyrażona przez pracownika na potrącenie należności niedookreślonych co do kwot (I PZP 41/94, OSNP 1995/5/63). Potwierdza to także wyrok SN z 4 maja 2004 r. (I PK 529/03, Pr.Pracy 2004/10/35), w którym SN stwierdził, że nieważne jest wyrażenie zgody przez pracownika na dokonywanie potrąceń z jego wynagrodzenia bez świadomości wielkości długu i istnienia przesłanek jego odpowiedzialności. Jeżeli zatem w protokole lub w umowie przekazania odzieży nie zostaną precyzyjnie wskazane warunki potrąceń oraz konkretne kwoty wartości odzieży, to zgoda pracownika na takie potrącenia może zostać uznana za nieważną, a w konsekwencji dokonywanie takich potrąceń będzie niedopuszczalne.