Wypłacone pracownikowi przez ZUS świadczenie z ubezpieczenia wypadkowego jest według niego niewystarczające. Czy w takiej sytuacji może on żądać od pracodawcy świadczeń uzupełniających? Kiedy takie roszczenia się przedawniają?
Jeżeli pracownik uważa, że przyznane na podstawie ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 167, poz. 1322 z późn. zm.) tzw. świadczenie wypadkowe nie w pełni rekompensuje doznaną przez niego szkodę, może dochodzić roszczeń uzupełniających bezpośrednio od pracodawcy na podstawie kodeksu cywilnego. Pracownik może żądać więc od pracodawcy odszkodowania, zadośćuczynienia lub renty uzupełniającej. Powinien jednak pamiętać, że w ewentualnym postępowaniu sądowym będzie musiał wykazać stosowne przesłanki odpowiedzialności cywilnej pracodawcy. Roszczenia cywilnoprawne pracownika o naprawienie szkody mają charakter majątkowy i podlegają przedawnieniu na podstawie przepisów prawa cywilnego. Jednak dla długości okresu przedawnienia nie ma to istotnego znaczenia, gdyż zarówno kodeks pracy, jak i kodeks cywilny, przewidują taki sam 3-letni okres przedawnienia. Termin ten zaczyna biec od momentu, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (art. 4421 par. 1 k.c.). Jeżeli jednak szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o jej naprawienie ulegnie przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa.
Podstawa prawna
Art. 4421, art. 444 – 446 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn.zm).
Jacek Bojarski, radca prawny, Chałas i Wspólnicy Kancelaria Prawna