Emeryt może się ubiegać o podwyższenie swojego świadczenia. Zyska nie tylko wtedy, gdy pracował po nabyciu uprawnień emerytalnych, ale także wówczas, gdy dostarczy do ZUS nowe dokumenty potwierdzające staż lub zarobki. Na więcej pieniędzy może też czasami liczyć w razie przejścia z renty na emeryturę lub uzyskania nowej emerytury.

1 Poszukaj dokumentów potwierdzających staż pracy lub osiągane zarobki

Osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r., a także niektórzy urodzeni w latach 1949 – 1968 mają prawo do tzw. starej emerytury. Jej wysokość zależy m.in. od długości stażu ubezpieczeniowego. Na ten staż składają się udowodnione okresy składkowe (np. zatrudnienia na podstawie umowy o pracę) i nieskładkowe (np. pobierania zasiłków chorobowych). ZUS uwzględnia okresy nieskładkowe w wymiarze nie wyższym niż 1/3 okresów składkowych.
Występując o emeryturę, należy dostarczyć do ZUS wszelkie dokumenty potwierdzające przebyty staż: świadectwa pracy, zaświadczenia, legitymacje ubezpieczeniowe. Może się jednak zdarzyć, że ubiegający się o emeryturę nie jest w stanie złożyć w ZUS dokumentacji potwierdzającej wszystkie okresy składkowe i nieskładkowe, np. z powodu ich zagubienia. Jeśli znajdzie brakujące dokumenty już po nabyciu uprawnień, może przedłożyć je w ZUS, zgłaszając wniosek o doliczenie okresów składkowych i nieskładkowych. Powinien to zrobić jak najszybciej. ZUS ustala bowiem na nowo wysokość emerytury – z uwzględnieniem doliczanych okresów – od miesiąca zgłoszenia wniosku w tej sprawie.
Warto wnioskować o doliczenie każdego, nawet najkrótszego okresu. Wprawdzie przy ustalaniu stażu w celu obliczenia emerytury ZUS uwzględnia tylko pełne lata i miesiące, ale emeryt mógł wcześniej udowodnić pojedyncze dni, które nie zostały doliczone. Uwzględnienie kolejnych może sprawić, że uzbiera się cały miesiąc. Wówczas ZUS doliczy ten miesiąc do stażu wpływającego na wysokość świadczenia.
Mając nowe dokumenty potwierdzające staż nieuwzględniony wcześniej przy ustalaniu emerytury, ZUS dokonuje odpowiedniego jej przeliczenia. W tym celu dodaje do dotychczasowej kwoty świadczenia:
● po 1,3 proc. podstawy wymiaru (jest ona obliczana na podstawie uzyskanych zarobków) ustalonej w wyniku waloryzacji – za każdy rok okresów składkowych,
● po 0,7 proc. podstawy wymiaru ustalonej w wyniku waloryzacji – za każdy rok okresów nieskładkowych.
Może się zdarzyć, że obliczając świadczenie, ZUS musiał ograniczyć okresy nieskładkowe do 1/3 składkowych. W takiej sytuacji, gdy osoba uprawniona wnioskuje o doliczenie nowych okresów składkowych, automatycznie zwiększa się wymiar okresów nieskładkowych. ZUS dokonuje wówczas z urzędu doliczenia nieuwzględnionego wcześniej okresu nieskładkowego.
Wysokość starej emerytury uzależniona jest w znacznym stopniu od tego, jak wysoka jest podstawa jej wymiaru. Ustalając ją, ZUS uwzględnia zarobki występującego o emeryturę z wybranych lat kalendarzowych przypadających przed rokiem ustalenia prawa do świadczenia. Zwykle jest to 10 kolejnych lat z ostatniego 20-lecia lub 20 lat dowolnie wybranych z całego okresu ubezpieczenia. ZUS porównuje wskazane zarobki z poszczególnych lat do przeciętnych płac z tych lat i wylicza wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia. Im jest on wyższy, tym wyższa jest emerytura.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: 10 sposobów na podwyższenie wysokości emerytury.
W pełnej wersji artykułu znajdziesz 9 POZOSTAŁYCH SPOSOBÓW NA PODWYŻSZENIE EMERYTURY.