Zagadnieniem, które może powodować pewne wątpliwości praktyczne, jest zastosowanie telepracy jako formy wykonywania pracy przez pracownika. Co istotne, telepraca nie może być stosowana na każdym stanowisku i bez jakichkolwiek ograniczeń. Kiedy więc pracodawca może zatrudnić pracownika w formie telepracy?
Dla zakwalifikowania danej pracy jako telepracy muszą być spełnione łącznie trzy przesłanki: regularność pracy, wykonywanie jej poza zakładem pracy oraz wykorzystanie przy jej wykonywaniu środków komunikacji elektronicznej. Niespełnienie chociażby jednego ze wskazanych wymogów powoduje, że dana praca nie może być zakwalifikowana jako telepraca.
Koniecznym warunkiem telepracy jest wymaganie utrzymywania stałego kontaktu przez pracownika z pracodawcą za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Środki te są zdefiniowane w artykule 2 punkt 5 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
Wedle tego przepisu środki komunikacji to rozwiązania techniczne umożliwiające indywidualne porozumiewanie się na odległość przy wykorzystaniu transmisji danych między systemami teleinformatycznymi, a w szczególności poczta elektroniczna. Do porozumiewania się z pracownikiem przy telepracy możliwe jest więc użycie nie tylko poczty elektronicznej, ale także wszelkiego rodzaju komunikatorów internetowych czy też systemów telekonferencji.
Drugim istotnym elementem telepracy jest zrezygnowanie przez pracodawcę z bieżącego nadzoru pracy pracownika na rzecz kontroli jej wyników. Pracodawca dokonuje więc okresowej weryfikacji pracy pracownika.
Pewną cechą charakterystyczną telepracy jest również elastyczne określenie miejsca pracy pracownika. Zgodnie z definicją telepracy jedną z cech charakterystycznych telepracy jest wykonywanie pracy poza zakładem pracy. Miejscem wykonywania telepracy może być więc mieszkanie pracownika. Telepraca może również być wykonywana w taki sposób, że pracownik nie będzie miał stałego miejsca pracy i będzie przemieszczał się po określonym obszarze.