Pracodawca po odwołaniu pracownika z funkcji kierowniczej nie musi mu oferować zatrudnienia na poprzednim stanowisku. Może mu nawet zaproponować pracę poniżej jego kwalifikacji.
Pracownica powiatowego urzędu pracy (PUP) została powołana na stanowisko dyrektora. Następnie po miesiącu złożyła rezygnację z zajmowanego stanowiska i wniosła o powierzenie jej pracy odpowiedniej do kwalifikacji i doświadczenia zawodowego. Starosta zaproponował jej przeniesienie do powiatowego centrum pomocy rodzinie na stanowisko związane z obsługą organizacyjną i kadrową jednostki lub stanowisko stażysty pośrednika pracy PUP. Pracownica w obu przypadkach nie wyraziła zgody. W efekcie otrzymała wypowiedzenie umowy.
Zwolniona wniosła sprawę do sądu I instancji i zażądała przywrócenia do pracy lub odszkodowanie.
Zdaniem sądu mimo że podstawą objęcia przez zwolnioną stanowiska dyrektora urzędu było powołanie, to jej poprzedni stosunek pracy wciąż zachowywał charakter umowy o pracę. Zwolniona została powołana na stanowisko dyrektora PUP przez starostę na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2008 r., nr 69, poz. 415 z późn. zm.). Zgodnie z nim powołanie nie powoduje powstania stosunku pracy. Ponadto przepisy ustawy o pracownikach samorządowych wymieniające stanowiska, na których można zatrudniać na podstawie powołania, nie obejmuje dyrektorów PUP. Sąd przyznał, że wypowiedzenie było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 par. 1 kodeksu pracy, gdyż połączone zostało z propozycją zatrudnienia w warunkach nienadających się do przyjęcia. Sąd zasądził na rzecz zwolnionej 13 tys. zł odszkodowania.
Od wyroku urząd odwołał się do sądu II instancji. Ten uznał, że pracownica była zatrudniona na podstawie powołania w rozumieniu art. 68 par. 1 kodeksu pracy. Zgodnie z nim stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach. W efekcie odwołanie jej ze stanowiska spowodowało natychmiastowe rozpoczęcie biegu okresu wypowiedzenia. To spowodowało konieczność zmiany warunków pracy i płacy w trybie wypowiedzenia zmieniającego z art. 42 k.p. Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok i oddalił żądania zwolnionej.
Sprawa trafiła do Sadu Najwyższego (SN). Ten uznał, że odwołanie ze stanowiska przez uprawniony organ pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę może uzasadniać wypowiedzenie definitywne lub zmieniające. Zaproponowanie pracownikowi w tym przypadku nowej pracy poniżej jego kwalifikacji nie jest przeszkodą do uznania tego wypowiedzenia za uzasadnione. SN oddalił skargę kasacyjną.
SYGN. AKT III PK 23/10