Osoba, która mieszka w państwie unijnym i tam korzysta z zasiłku chorobowego, otrzyma emeryturę z ZUS dopiero, gdy skończy pobieranie zagranicznego świadczenia.
ZUS przyznał w 2007 roku emeryturę obywatelce Szwecji. Spełniała bowiem warunki do jej uzyskania przewidziane przez polskie prawo. Miała skończone 60 lat i uzbierała 25 lat okresów składkowych. Na początku 2009 roku zakład dowiedział się od urzędników ze szczecińskiego oddziału ZUS, że ubezpieczona w dniu, w którym złożyła wniosek o emeryturę, była zatrudniona w firmie w Szwecji.
A od stycznia 2007 roku do końca listopada 2008 roku pozostawała nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim i pobierała tam zasiłek chorobowy.
Znajomość tych faktów spowodowała, że ZUS wydał decyzję pozbawiającą ją emerytury. Zrobił tak, bo zgodnie z prawem polskim obowiązującym w dniu złożenia wniosku przez zainteresowaną można było albo pobierać emeryturę, albo pracować. Takie zasady funkcjonowały do 8 stycznia 2009 r. Co oznacza w tym przypadku, że kobieta musiałaby się zwolnić u pracodawcy w Szwecji, żeby móc pobierać emeryturę z Polski.
Ubezpieczona odwołała się od decyzji ZUS do sądu okręgowego pracy i ubezpieczeń społecznych. Ten zawiesił jej emeryturę do 8 stycznia 2009 r. i przyznał prawo do niej od następnego dnia, czyli 9 stycznia. Od tego bowiem dnia w Polsce zaczęło obowiązywać prawo, zgodnie z którym można jednocześnie pobierać emeryturę bez rozwiązywania umowy o pracę.
Zakład złożył od tego wyroku apelację. Jego zdaniem ubezpieczona nabyła, zgodnie z art. 100 ust. 2 ustawy 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), prawo do emerytury, kiedy przestała pobierać zasiłek chorobowy, czyli od 1 grudnia 2008 r. Jednak świadczenie to było zawieszone do 8 stycznia 2009 r. Sąd apelacyjny nie był pewien, jak trzeba rozumieć wymieniony artykuł.
Dlatego zadał pytanie prawne Sądowi Najwyższemu (SN). Zapytał go, czy osoba zamieszkała za granicą może otrzymywać emeryturę z Polski dopiero po zakończeniu pobierania tamtejszego świadczenia chorobowego. Sędziowie w uchwale stwierdzili, że tak. Decyduje o tym prawo polskie, bo jego stosowanie ma pierwszeństwo w stosunku do przepisów unijnych. Tym samym sąd powinien stosować art. 100 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z nim osoba, która nabyła w tym samym czasie prawo do emerytury i zasiłku chorobowego, nie może ich jednocześnie pobierać. Niezależnie od tego, czy mieszka w Polsce, Szwecji czy innym państwie unijnym.
– Inna interpretacja byłaby sprzeczna z unijną zasadą równości – mówi Jerzy Kuźniar, przewodniczący składu sędziowskiego.
Ta zasada jest wyrażona w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. (Dziennik Urzędowy UE L 200, 7/06/2004).
SYGN. AKT II UZP 3/11