Brak regulacji w zakresie nabycia statusu repatrianta nie stanowi szczególnego przypadku uzasadniającego przyznanie emerytury specjalnej.
Jerzy B. złożył wniosek o zezwolenie na pobyt stały w Polsce, a wojewoda się na to zgodził. W listopadzie 2003 roku wystąpił o uznanie go za repatrianta.
Wojewoda odmówił, gdyż wniosku o uznanie za repatrianta nie złożył w nieprzekraczalnym terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy o repatriacji, tj. do 1 stycznia 2002 r. ZUS odmówił mu także przyznania prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego okresu ubezpieczenia. Decyzja ZUS zmieniona została wyrokiem sądu okręgowego. Ten przyznał mu prawo do emerytury. Od tego orzeczenia apelację wniósł organ rentowy. Sąd apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddalił odwołanie od decyzji ZUS.
Następnie Jerzy B. wystąpił do premiera o przyznanie świadczenia specjalnego, ale ten odmówił. Od tej decyzji Jerzy B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Warszawie. Sąd I instancji uchylił rozstrzygnięcie prezesa Rady Ministrów. Orzeczenie to zostało zaskarżone przez premiera skargą kasacyjną. Na rozprawie pełnomocnik organu zwrócił uwagę, że w świetle art. 82 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) przesłanka szczególnie uzasadnionego przypadku nie obejmuje sytuacji braku regulacji prawnych w zakresie nabycia statusu repatrianta. Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) uznał skargę za zasadną. Dlatego uchylił wyrok sądu I instancji i skargę oddalił.
W ustnym uzasadnieniu wyroku Tomasz Zbrojewski, sędzia sprawozdawca, podkreślił, że w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organ nie doszło do naruszenia prawa. Zdaniem sędziego słuszny jest zarzut pełnomocnika premiera, że dyspozycja z art. 82 ust. 1 ustawy nie obejmuje sytuacji braku regulacji w zakresie nabycia statusu repatrianta. Wyjaśnił także, że powyższy przepis już wcześniej wielokrotnie budził wątpliwości sądu. Na ten temat wypowiedział się również Trybunał Konstytucyjny. W jego opinii celem świadczenia specjalnego nie jest zaspakajanie potrzeb socjalnych, ale uhonorowanie osób, które zasłużyły się dla kraju w sposób szczególny. Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT I OSK 301/11