Dowódca musi zwolnić ze służby żołnierza, który bez usprawiedliwienia nie stawi się w jednostce przez trzy kolejne dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Warszawie oddalił skargę żołnierza zawodowego na decyzję ministra obrony narodowej w sprawie zwolnienia ze służby i przeniesienia do rezerwy.
W rozpatrywanej sprawie chor. Tomasz S. przez okres trzech dni nie stawił się na teren jednostki. Do żołnierza udał się jego przełożony, by ustalić, co jest przyczyną jego nieobecności. Tomasz S. stwierdził, że jest chory i nie stawi się na służbę. Z wizyty tej sporządzona została notatka służbowa. W jej treści potwierdzono, że żołnierz był nietrzeźwy.
Wobec powyższych faktów dowódca jednostki wszczął wobec żołnierza postępowanie w sprawie jego zwolnienia. Zażądał nadesłania zaświadczeń lekarskich. Zestawienie dat dokumentów z okresem pobytu żołnierza poza służbą wykazało, że jego nieobecność nie była usprawiedliwiona. Potrącona została część jego uposażenia za każdy dzień nieobecności.
Dowódca wydał też rozkaz personalny o zwolnieniu Tomasza S. ze służby i przeniesieniu do rezerwy. Żołnierz wniósł odwołanie od tej decyzji do ministra obrony narodowej. Wskazał, że przyczyną nieobecności była jego choroba. Organ II instancji zmienił zaskarżone rozstrzygnięcie w części dotyczącej daty zwolnienia ze służby. Od tej decyzji Tomasz S. złożył skargę do WSA w Warszawie.
Wskazał, że jego nieobecność nie była zawiniona i nie miał on świadomości konsekwencji nieusprawiedliwionej absencji w jednostce. Minister obrony narodowej, wnosząc o oddalenie skargi, zauważył, że stwierdzenie w zaświadczeniach lekarskich jednostek chorobowych nie wskazuje, że usprawiedliwiona była jego nieobecność na służbie.
WSA uznał, że zarzuty żołnierza nie są zasadne, i oddalił skargę. W pełni podzielił argumenty organów wojskowych. WSA podkreślił, że dokumenty te wskazywały jednostki chorobowe, w tym chorobę alkoholową. Organ ze względu na dobro żołnierza nie akcentował tego faktu w wydanym rozstrzygnięciu. Ponadto sąd stwierdził, że organy wojskowe przeprowadziły wszystkie niezbędne czynności w celu wyjaśnienia przyczyn nieobecności żołnierza. Potwierdzenie okoliczności nieusprawiedliwionej nieobecności na służbie były przyczyną jego obligatoryjnego zwolnienia. Wyrok jest nieprawomocny.
SYGN. AKT II SA/Wa 1943/10