Osoba, która oczekuje na ponowne ustalenie niepełnosprawności, ma prawo otrzymywać w tym czasie zasiłek pielęgnacyjny.
Wczoraj Trybunał Konstytucyjny (TK) orzekł o niezgodności z konstytucją art. 24 ust. 3 ustawy z 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 139, poz. 992 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją ustawy, która została uchwalona przez Sejm 17 października 2008 r.
Weszła ona w życie 2 stycznia 2009 r. Przed tą zmianą ustawy prawo do zasiłku pielęgnacyjnego dla osoby, której wygasało orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, było ustalane nie wcześniej niż od miesiąca złożenia kompletnego zestawu dokumentów, m.in. nowego orzeczenia i wniosku o kontynuowanie świadczeń.
W sytuacji gdy procedura uzyskania odpowiedniego orzeczenia przedłużała się, wydłużała się również przerwa w otrzymywaniu świadczeń. W tej sprawie z pytaniem prawnym do TK zwrócił się Naczelny Sąd Administracyjny (NSA).
Zdaniem NSA obowiązująca wówczas zasada była sprzeczna z zasadą przyzwoitej legislacji. TK potwierdził te wątpliwości.
– Ta procedura ograniczała prawa osób, u których stwierdzono kontynuację niepełnosprawności oraz stała w sprzeczności z konstytucyjną zasadą szczególnej ochrony osób niepełnosprawnych – mówi Marek Mazurkiewicz, sędzia sprawozdawca TK.
Uchwalona przez Sejm w 2008 roku nowelizacja ustawy o świadczeniach rodzinnych zmieniła te przepisy. Obecnie umożliwia osobie niepełnosprawnej otrzymywanie zasiłku pielęgnacyjnego oraz świadczenia pielęgnacyjnego od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym orzeczenie straciło ważność.
Dzieje się tak pod warunkiem, że osoba uprawniona złożyła wniosek o ustalenie niepełnosprawności w ciągu miesiąca od daty wygaśnięcia jego ważności oraz w ciągu trzech miesięcy od jego wydania złożyła w gminie wniosek o ponowne przyznanie zasiłku.
Sygn. akt P 32/09
