Rada Miejska miała uprawnienie do terminowego określenia obowiązywania regulaminu wynagradzania, bowiem nie zakazują tego obowiązujące przepisy prawa, pozostawiając w tym zakresie organom gminy swobodę decydowania.
STAN FAKTYCZNY: Rada miejska 26 lutego 2009 r. podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia na 2009 rok Regulaminu wynagradzania nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych, dla których gmina jest organem prowadzącym. Uchwała weszła w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2009 r. Zgodnie z par. 3 ust. 2 uchwały, do czasu uchwalenia przed radę miejską Regulaminu wynagradzania nauczycieli..., na kolejny okres po 2009 roku, zastosowanie miały mieć przepisy regulaminu stanowiącego załącznik do powołanej uchwały, jednakże nie dłużej niż przez okres trzech miesięcy od ogłoszenia ustawy budżetowej na 2010 rok.
Rozstrzygnięciem nadzorczym wojewoda stwierdził nieważność powołanej uchwały. Wojewoda wskazał m.in., iż poprzez zmianę Karty Nauczyciela ustawą z 28 listopada 2008 r. zniesiono obowiązek corocznego uchwalania regulaminów wynagradzania nauczycieli. Zdaniem wojewody, zgodnie z par. 32 załącznika do rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej (Dz.U. nr 100, poz. 908), dotychczasowe regulaminy wynagradzania nauczycieli straciły moc w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej treść art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela, a art. 4 wskazanej noweli stanowi, że regulaminy obowiązujące w roku 2008 mogą być stosowane nie dłużej niż trzy miesiące od ogłoszenia ustawy budżetowej, tj. od 23 stycznia 2009 r. W ocenie wojewody zgodnie z nowym brzmieniem upoważnienia ustawowego regulamin musi być uchwalony na czas nieoznaczony.
W swojej skardze gmina wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego aktu nadzoru.



Z UZASADNIENIA: Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarga gminy zasługuje na uwzględnienie. Podstawa wydania przedmiotowej uchwały rady miejskiej to art. 30 ust. 6 ustawy z 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. nr 97, poz. 674 ze zm.), w brzmieniu wprowadzonym nowelizacją z 28 listopada 2008 r. (Dz.U. z 2009 r. nr 1 poz. 1), w myśl którego organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu, m.in. wysokość stawek dodatków, szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz wysokość i warunki wypłacania składników wynagrodzenia określonych w ustawie. Poprzednia regulacja wskazywała na konieczność corocznego określania przedmiotowego regulaminu, gdyż przepis ten brzmiał: organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa corocznie dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu obowiązującego od 1 stycznia do 31 grudnia.
Z literalnego brzmienia znowelizowanego przepisu art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela wynika uprawnienie dla organu prowadzącego szkołę do ustalenia w drodze regulaminu określonych w ustawie wynagrodzeń oraz dodatków dla nauczycieli. W aktualnym brzmieniu przepis ten nie wskazuje okresu, na jaki regulamin winien być uchwalony. Oznacza to, iż organ prowadzący szkołę ma kompetencje do ustalania okresu obowiązywania regulaminu wynagradzania nauczycieli w sposób dowolny. Fakt, iż poprzez nowelizację treści przepisu art. 30 ust. 6 stawy – Karta Nauczyciela, usunięto z niego słowo corocznie, nie oznacza wcale, że wprowadził tym samym obowiązek uchwalania regulaminu na czas nieokreślony. Taka interpretacja zmiany powyższej regulacji prawnej prowadziłaby do nałożenia na organy prowadzące szkołę obowiązku niewynikającego z przepisów ustawy.
W świetle powyższego sąd uznał, że wojewoda łódzki nie mógł stwierdzić nieważność przedmiotowej uchwały w sprawie regulaminu wynagradzania. Rada Miejska miała uprawnienie do terminowego określenia obowiązywania regulaminu wynagradzania.
Wyrok WSA z 28 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Łd 233/09