Tymczasem zmiany demograficzne oznaczają szereg wyzwań dla całego obszaru polityki adresowanej do ludności: polityki rodzinnej – zachęcającej rodziny do urzeczywistniania ich aspiracji dotyczących liczby dzieci, a także wspierania rodzin i ograniczania ubóstwa dzieci, które nadal jest bardzo dużym problemem. To także wyzwanie dla polityki edukacji, która w świetle zmniejszającej się liczby uczniów będzie nastawiona na zwiększanie jakości edukacji i lepszego dostosowania edukacji do potrzeb w zakresie kwalifikacji przyszłych zasobów pracy. Niezbędny jest rozwój działań na rzecz edukacji przez całe życie, pomagającej dorosłym poprawiać kwalifikacje. Zmiany demograficzne to wyzwanie dla polityki rynku pracy, tak aby w jak największym stopniu wykorzystywała dostępne zasoby siły roboczej, w tym także przez wydłużanie aktywności zawodowej. O ile system emerytalny jest zbudowany w sposób pozwalający na jego elastyczne dopasowanie do zmian demograficznych, to inne obszary zabezpieczenia społecznego – w tym opieka zdrowotna i długookresowa – takich działań wymagają. Ważne są inicjatywy z obszaru zdrowia publicznego, pozwalające na utrzymanie wysokiego poziomu zdrowotności polskiej ludności i ograniczenie ryzyka, któremu jest stosunkowo łatwo zapobiec na przykład przez zdrowy tryb życia.
SGH, Rada „DGP”