Tzw. honorowe świadczenie otrzymują z urzędu, bez składania dodatkowych wniosków, wszyscy, którzy ukończyli 100 lat. Jest ono wypłacane dożywotnio. „Świadczenie to dostają także ci, którzy nie przepracowali w swoim życiu ani jednego dnia i dlatego nie pobierają ani emerytury, ani renty” - poinformowała PAP rzeczniczka Regionalnego ZUS Województwa Dolnośląskiego Iwona Kowalska.
W przypadku osób, które nigdy nie były zatrudnione, niezbędne jest złożenie wniosku z dokumentem potwierdzającym datę urodzenia. „To konieczne, ponieważ takie osoby nie znajdują się w systemie ZUS” - dodała Kowalska.
W Polsce żyje dziś 2,3 tys. osób, które otrzymują świadczenia honorowe. Według statystyk przedstawionych przez ZUS z roku na rok ta liczba jest większa. W 2007 r. żyło w Polsce 1,4 tys. stulatków, a w 2035 r., według prognoz ZUS, będzie ich 9,7 tys.
Rzeczniczka podała, że liczba wypłaconych świadczeń honorowych wzrosła od 2009 r. niemal dwukrotnie. "W 2013 r. ZUS przeznaczył na nie 76,5 mln zł. W 2035 r. będzie musiał wydać aż 626,5 mln zł" - poinformowała Kowalska.
Obecnie wysokość świadczenia honorowego to ponad 3,4 tys. brutto. Kwota ta ustalana jest corocznie. Jest to 100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonego składki na ubezpieczenie społeczne w poprzednim roku kalendarzowym.
W Polsce po raz pierwszy świadczenia honorowe dla stulatków wypłacono w latach 70. XX w. Wtedy to świadczenie otrzymało 500 osób. Od 2006 r. wypłata świadczeń jest uregulowana w ustawie, na podstawie, której wypłatą dodatku do emerytury zajmuje się w Polsce Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Ministerstwo Obrony Narodowej.
Komentarze(8)
Pokaż: