Rada gminy nie może ustalić, że pomoc dla wychowanków opuszczających placówki (np. dom pomocy społecznej) może być przyznana z urzędu, skoro ustawowe przepisy nie zawierają takiej możliwości.
Na taką nieprawidłowość zwrócił uwagę wojewoda dolnośląski, który stwierdził nieważność uchwały rady gminy Czarny Bór. Dotyczyła ona określenia wysokości oraz szczegółowych warunków przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie. Radni wskazali w uchwale, że ten rodzaj pomocy finansowej, który przysługuje pełnoletnim osobom zaczynającym życie poza placówką, będzie przyznany na ich wniosek lub z urzędu. Jednak zdaniem organu nadzoru naruszyli w ten sposób art. 102 ust. 2 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 163 ze zm.). Zgodnie z nim świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego lub innej wskazanej przez nich osoby.
W ocenie wojewody radni uregulowali kwestię, która jest już określona przepisami ustawy. Co więcej dokonali w niej nieuprawnionej modyfikacji. Z jednej strony dodali sformułowanie o przyznaniu zasiłku z urzędu, a z drugiej pominęli przedstawiciela ustawowego oraz inną osobę, które mają prawo do złożenia wniosku.
Wojewoda podkreślił, że zmiana regulacji ustawowych poprzez przyjętą przez radnych uchwałę jest wadliwa i dezinformująca. Może bowiem prowadzić do odmiennej lub nawet sprzecznej z intencjami ustawodawcy interpretacji przepisów. Dlatego też organ nadzoru uznał, że zjawisko modyfikacji i powtarzania w aktach prawnych regulacji zawartych w aktach hierarchicznie wyższych jest niedopuszczalne. Również orzecznictwo sądowoadministracyjne potwierdza, że takie postępowanie stanowi istotne naruszenie prawa.
ORZECZNICTWO
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody dolnośląskiego z 10 marca 2016 r., nr NK.N.4131.17.3.2016.FZ. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
