Wsparciem dla opiekunów osób niepełnosprawnych jest świadczenie, zasiłek i dodatek pielęgnacyjny. Dwie pierwsze formy pomocy są uregulowane na mocy ustawy o świadczeniach rodzinnych. Z kolei dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest na podstawie przepisów prawa regulujących zasady przyznawania świadczeń emerytalnych i rentowych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Czym różnią się od siebie poszczególne świadczenia i kto może się o nie ubiegać?
Zasiłek pielęgnacyjny
Według informacji podanych przez resort rodziny, pracy i polityki społecznej zasiłek pielęgnacyjny przysługuje: niepełnosprawnemu dziecku, osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, o znacznym stopniu niepełnosprawności, osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, powstałej przed 21 roku życia a także osobie, która ukończyła 75 lat.
Jego wysokość wynosi 153 zł miesięcznie a jego celem jest częściowe pokrycie kosztów ponoszonych przez opiekunów osób niepełnosprawnych. Nie przysługuje on jednak osobom, które pobierają dodatek pielęgnacyjny.
Dodatek pielęgnacyjny
Prawo do dodatku pielęgnacyjnego przysługuje osobie, która została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Jest on przyznawany jest na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS stwierdzającego całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji.
Całkowita niezdolność do pracy definiowana jest jako utracona zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Z kolei niezdolność do samodzielnej egzystencji orzekana jest, jeżeli stopień naruszenia sprawności organizmu powoduje konieczność długotrwałej opieki i pomocy osób trzecich w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Wysokość przyznawanego dodatku to 208, 17 zł.
Świadczenie pielęgnacyjne
Ten rodzaj pomocy w znacznie większym stopniu wpływa na poprawę bytu materialnego opiekunom osób niepełnosprawnych. Przysługuje ono rodzicom, opiekunowi faktycznemu dziecka, osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną oraz innym osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności. Świadczenie pielęgnacyjne przyznawane jest niezależnie od osiąganych dochodów.
Od 1 stycznia 2016 roku jego wartość jest znacznie wyższa niż w ubiegłych latach. Jego wysokość wzrosła do 1300 zł netto (jest to równowartość kwoty najniższego wynagrodzenia netto). Rządowe projekty przewidują, że w kolejnych latach ta kwota będzie ulegała zmianie. Ustawa o świadczeniach rodzinnych zakłada, że od 2017 roku kwota świadczenia będzie podlegała corocznej waloryzacji . Jej wskaźnik będzie równy procentowemu wzrostowi minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego na dzień 1 stycznia roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, w stosunku do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującej w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego rok, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych
Ministerstwo Pracy, Rodziny i Polityki Społeczej