Sąd może skontrolować, czy postępowanie, w którym firma starała się o możliwość spłacania długu na rzecz PFRON w częściach i umorzenie odsetek od niego, zostało prawidłowo przeprowadzone. Nie może natomiast zmieniać decyzji.
Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny (NSA), który rozpatrywał skargę złożoną przez jedną z firm. Starała się ona o umorzenie odsetek oraz rozłożenie na raty należności z tytułu obowiązkowych wpłat na fundusz, których nie dokonała w latach 2009–2011. Jako powód zaległości przedstawiała trudną sytuację finansową, wynikającą z nieterminowego regulowania pieniędzy przez kontrahentów oraz sezonowy charakter prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak prezes PFRON odmówił udzielenia ulg, o które zabiegała.
Uzasadniał to tym, że firma nie spełnia wymogów wskazanych w art. 49 ust. 5a–5c ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.). Wspomniane przepisy wyraźnie wskazują bowiem, w jakich przypadkach odsetki są umarzane przez prezesa PFRON. Dotyczy to tylko sytuacji, gdy są one całkowicie nieściągalne, a w odniesieniu do skarżącej spółki taka okoliczność nie zaistniała. Z kolei decyzja o rozłożeniu należności na raty może być podjęta w przypadku uzasadnionym ważnym interesem pracodawcy lub interesem publicznym. Tyle, że w toku przeprowadzonej analizy sytuacji firmy, prezes PFRON uznał, iż wskazywane przez nią okoliczności nie stanowią wystarczającego powodu do wydania decyzji o rozłożeniu płatności na raty.