Pracodawca zamierza zlikwidować jedno ze stanowisk kierowniczych. Czy chcąc wypowiedzieć pracownikowi umowę o pracę, ma obowiązek porównywania go ze wszystkimi innymi kierownikami?
Sławomir Paruch radca prawny i partner w Kancelarii Raczkowski Paruch / Dziennik Gazeta Prawna
W orzecznictwie Sądu Najwyższego pojawiła się koncepcja, że w przypadku rozwiązywania stosunku pracy z pracownikiem na stanowisku kierowniczym pracodawca ma obowiązek porównywania go z innymi pracownikami na równorzędnych stanowiskach w kadrze kierowniczej (por. wyrok SN z 12 listopada 2014 r., sygn. akt I PK 73/14). Taki pogląd budzi istotne wątpliwości. Konieczność porównywania pracowników i doboru do zwolnienia zachodzi wówczas, gdy pracodawca likwiduje jedno lub kilka spośród większej liczby stanowisk danego rodzaju. Nakładanie na pracodawcę obowiązku porównywania wszystkich pracowników zatrudnionych na posadach dyrektorskich czy kierowniczych opiera się zatem na założeniu, że wszystkie te stanowiska są tego samego rodzaju. Takie założenie jest błędne. Pomiędzy stanowiskami kierowniczymi czy dyrektorskimi występują zwykle duże różnice. Przykładowo dyrektor ds. zarządzania ryzykiem w dużej instytucji finansowej wykonuje całkowicie inną pracę niż np. dyrektor administracyjny. Nie są to stanowiska tego samego rodzaju, nawet jeżeli w strukturze organizacyjnej zakładu znajdują się na równorzędnych pozycjach. Zarówno rodzaj pracy, jak i skala odpowiedzialności w przypadku każdego z nich są diametralnie różne. Pracownicy tacy nie są zastępowalni. Nie ma żadnego uzasadnienia, aby porównywać ich ze sobą.
Innymi słowy, jeżeli pracodawca likwiduje jedyne stanowisko dyrektorskie czy kierownicze danego rodzaju, to taka likwidacja stanowi sama w sobie uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia. Zatrudniający nie ma w takim przypadku obowiązku porównywania podwładnych i doboru do zwolnienia, niezależnie od tego, czy w zakładzie pracy istnieją innego rodzaju stanowiska dyrektorskie i kierownicze. Obowiązek porównywania zachodziłby tylko w takim przypadku, gdyby przedsiębiorca zatrudniał więcej kierowników wykonujących pracę takiego samego rodzaju jak zwalniana osoba.