Pracownik złożył deklarację o rezygnacji jeszcze przed zawarciem w jego imieniu umowy o prowadzenie PPK, w związku z czym nie stał się uczestnikiem tego programu. Od marca do kwietnia br. przebywać będzie na urlopie bezpłatnym. Czy jego deklaracja o rezygnacji przestanie być skuteczna 1 marca 2023 r., a jeżeli tak, to kiedy pracodawca powinien „zapisać” go do PPK?
W związku z tzw. ponownym autozapisem do PPK, deklaracje o rezygnacji, złożone do końca lutego 2023 roku, przestaną być skuteczne 1 marca 2023 r. Dotyczy to także deklaracji o rezygnacji złożonej przez pracownika, o którym mowa w pytaniu. Fakt, że pracownik w tym czasie będzie faktycznie nieobecny w pracy nie ma tu żadnego znaczenia.
Tzw. ponowny autozapis obejmuje osoby, które złożyły deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK. Jeśli deklarację taką złożyły przed zawarciem w ich imieniu i na ich rzecz umowy o prowadzenie PPK nie zostały „zapisane” do programu, czyli nie stały uczestnikami PPK. Wszystkie deklaracje o rezygnacji przestają być skuteczne 1 marca 2023 r, co oznacza, że jeśli dany pracownik spełnia wymagania ustawowe powinien zostać „zapisany” do PPK. Umowa o prowadzenie PPK powinna być w jego imieniu zawarta niezwłocznie, chyba, że pracownik ponownie złoży deklarację o rezygnacji.
Należy podkreślić, że umowę o prowadzenie PPK podmiot zatrudniający zawrzeć może tylko w imieniu osoby spełniającej definicję osoby zatrudnionej, która posiada wymagany ustawą o PPK okres zatrudnienia.
Do PPK potrzebny określony staż pracy
Zgodnie z art. 16 ustawy o PPK podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej nie wcześniej niż po upływie 14 dni zatrudnienia i nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia, chyba że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji, złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu zatrudniającego osobą zatrudnioną. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa wyżej, wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w obecnym podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli z mocy odrębnych przepisów obecny podmiot zatrudniający jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot zatrudniający, który poprzednio zatrudniał tę osobę.
Do okresu zatrudnienia nie należy wliczać zatrudnienia na podstawie tytułów innych niż wymienione w katalogu z art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o PPK oraz okresów dobrowolnego podlegania ubezpieczeniom społecznym.
Ważne
Okresu urlopu bezpłatnego, w którym pracownik nie spełnia definicji osoby zatrudnionej, nie uwzględnia się przy ustalaniu stażu pracy wymaganego do zawarcia umowy o prowadzenie PPK.
Zapisać do PPK można tylko osobę zatrudnioną
Pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym ma status „osoby zatrudnionej”, jeżeli w miesiącu, w którym korzystał z tego urlopu, uzyskał ze stosunku pracy przychód, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Oznacza to, że jeśli pracownik ten w marcu i w kwietniu 2023 roku nie otrzyma wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracodawca będzie mógł zapisać go do PPK dopiero po jego powrocie do pracy, chyba że pracownik ten ponownie złoży deklarację o rezygnacji z PPK. Oczywiście jeśli ma wymagany okres zatrudnienia.
Podstawa prawna:
ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 46).