Przedostatni odcinek komentarza do ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.) jest w całości poświęcony dofinansowaniu do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Dofinansowanie to obecnie najskuteczniejszy i najpopularniejszy instrument w tym zakresie. Z danych przekazywanych Biuru Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) wynika, że z dofinansowania korzysta ponad 20 tysięcy pracodawców zatrudniających ponad 200 tysięcy pracowników będących osobami niepełnosprawnymi.
Mimo że warunki udzielania dofinansowania są sukcesywnie upraszczane, pracodawcy nadal mają pewne praktyczne wątpliwości związane z ustalaniem struktury zatrudnienia (art. 26a ust. 1 i 1b oraz art. 26b ust. 3 ustawy), ustalania kolizji uprawnień wielu pracodawców zatrudniających tę samą osobę niepełnosprawną (art. 26a ust. 6 i art. 26b ust. 2 i 2a ustawy) czy – w mniejszym stopniu – trybem udzielania dofinansowania (art. 26c ustawy). Część problemów sygnalizowanych przez pracodawców odnosi się ponadto do stosowania przepisów regulujących obliczanie i ponoszenie poszczególnych elementów kosztów płacy (art. 26a ust. 1a1 i ust. 4 ustawy). Natomiast od 2009 r. najwięcej problemów interpretacyjnych dotyczących dofinansowania wynika z konieczności ustalenia tego, czy, a jeżeli tak, to w jakim zakresie, należy synchronicznie stosować przepisy krajowe i wspólnotowe (art. 26a ust. 4, ust. 9a pkt 1 i ust. 9b pkt 2 oraz art. 26b ust. 4-6 ustawy).
Przedstawiamy najważniejsze praktyczne aspekty stosowania art. 26a-26c ustawy oraz rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 23 grudnia 2014 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1988) >>>
TYDZIEŃ Z KOMENTARZAMI – baza publikacji
Dotychczas w dodatku Kadry i Płace komentowaliśmy ustawy:
● z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
● z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców
● z 13 marca 2006 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
● z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych
● z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych
● z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy
● z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych
● z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy
● z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (wybrane przepisy)
● z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (przepisy dotyczące zatrudniania cudzoziemców)
● z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych
● Ponadto komentowaliśmy rozporządzenia dotyczące:
● należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej
● szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania
● szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop
● sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy
● zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika
Przeoczyłeś tygodnik? Znajdziesz go w dotychczasowych wydaniach DGP na www.edgp.gazetaprawna.pl