Wymiar czasu pracy, określany także jako nominał czy nominalny czas pracy, to liczba godzin, którą pracownik powinien przepracować w skali przyjętego przez pracodawcę okresu rozliczeniowego. Zależy on więc realnie od długości okresu rozliczeniowego, a nie ustala się go dla poszczególnych miesięcy kalendarzowych. Dłuższy okres rozliczeniowy oznacza oderwanie wymiaru od liczby godzin do przepracowania w danym miesiącu, co pozwala na planowanie nierównomiernych rozkładów czasu pracy. W art. 130 kodeksu pracy (dalej: k.p.) ustalono algorytm obliczania wymiaru czasu pracy dla pracowników zatrudnionych na pełen etat, co oznacza, że zawsze najpierw ustalamy wymiar dla całego etatu w danym okresie rozliczeniowym, a dopiero potem go obniżamy proporcjonalnie dla osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Wymiar czasu pracy jest pochodną dwóch wielkości: normy tygodniowej i dobowej czasu pracy. Podstawowe ich długości wynoszą 40 i 8 godz., ale różnice dotyczą pracowników niepełnosprawnych oraz zatrudnionych w podmiotach leczniczych, w przypadku których mogą obowiązywać krótsze normy czasu pracy.
Wymiar czasu pracy obliczamy co do zasady dla okresów rozliczeniowych, a nie dla poszczególnych miesięcy, lecz w praktyce suma wymiarów miesięcznych musi dawać taki sam wynik jak wymiar ustalony np. dla trzymiesięcznego okresu rozliczeniowego. Można więc w taki sposób szybko sprawdzić, czy nie doszło do popełnienia błędu w wyliczeniach przy dłuższych okresach rozliczeniowych.