Interpretacja
Udostępnienie przez pracodawcę posiłku do spożycia nie może być utożsamiane z wydaniem pracownikom bonów czy innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie artykułów spożywczych.
Tak wynika z decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych interpretującej przepisy. O jej wydanie wystąpił przedsiębiorca, który rozważa możliwość wydawania kart przedpłaconych finansowanych ze środków obrotowych, których miesięczna wartość nie będzie przekraczać 190 zł. Zgodnie z regulaminem podwładni będą mogli za nie kupić wyłącznie posiłki i artykuły spożywcze. Ponadto wykluczona została wypłata pieniędzy w banku czy bankomacie.
Zdaniem przedsiębiorcy celem karty ma być wyłącznie zapewnienie pracownikom posiłków. Dlatego uznał on, że przychód ten jest nieoskładkowany. Jako podstawę prawną podał par. 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.).
ZUS uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Przypomniał, że zgodnie z przywołanym przepisem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł.
W decyzji podkreślono, że w par. 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia mowa jest jedynie o posiłkach. Tym samym tylko wartość kart przeznaczonych na ich zakup może korzystać z wyłączenia z podstawy składek i to jedynie wtedy, gdy są one realizowane – co do zasady – w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, stołówkach. Zwolnienie ze składek nie dotyczy natomiast wartości kart, którymi można płacić w punktach handlowych za produkty spożywcze. Zgodnie z przywołanym rozporządzeniem posiłki mają być bowiem gotowe do spożycia. ZUS stwierdził, że szeroki zakres pojęcia „produkty spożywcze” powoduje, że można do nich zaliczyć np. gumy do żucia czy dropsy, które trudno uznać za posiłek czy nawet produkt do jego przygotowania.
ZUS przypomniał, że wydawanie bonów, talonów i kart na produkty spożywcze przewidziano z uwagi na przepisy o bhp, gdy pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów. Wówczas wartość takich bonów czy kart stanowi nieskładkowany przychód pracownika, co wynika z par. 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia. Nie dotyczy to jednak analizowanej sytuacji. Dlatego karty, bez względu na ich charakter, przeznaczone nie tylko do zakupu gotowych posiłków w punktach gastronomicznych, ale również produktów spożywczych w placówkach handlowych nie mogą skorzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek.
Decyzja ZUS oddział w Gdańsku z 27 lutego 2015 r., DI/100000/43/104/2015.