Pracownik służby cywilnej chciałby, aby urząd sfinansował mu doktorat. Jego przełożony ma wątpliwość, czy z budżetu urzędu można wydawać pieniądze na takie kształcenie. Czy są jakieś ograniczenia w tym zakresie?
Rodzaje szkoleń w administracji rządowej wymienia art. 106 ust. 2 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1111 ze zm.). Są to szkolenia centralne, powszechne, odbywane w ramach indywidualnego programu rozwoju zawodowego członka korpusu służby cywilnej oraz specjalistyczne. Katalog szkoleń jest zamknięty. Te centralne są planowane, organizowane i nadzorowane przez szefa służby cywilnej, pozostałe przez dyrektora generalnego urzędu.
W uzasadnionych przypadkach dyrektor generalny urzędu może skierować członka korpusu służby cywilnej na szkolenia organizowane i prowadzone przez inne podmioty, np. komercyjne firmy. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa, ponieważ podstawową formą szkolenia jest organizowanie go przez szefa służby cywilnej bądź dyrektora generalnego urzędu, którzy mogą oczywiście powierzyć samo poprowadzenie zajęć innym, wyspecjalizowanym podmiotom. Szkolenia organizowane przez administrację są obowiązkowe, a udział w nich wynika z odgórnego skierowania na nie członka korpusu.
Jednakże w wyjątkowych przypadkach dyrektor generalny urzędu może wyrazić zgodę na pokrycie przez urząd całości lub części kosztów uczestnictwa urzędnika w szkoleniach i zajęciach innych niż wskazane w ustawie o służbie cywilnej. Mogą to być wszystkie formy dokształcania, przede wszystkim studia podyplomowe, doktoranckie czy aplikacje prawnicze. Dyrektor generalny ma pełną swobodę oceny stopnia przydatności danego szkolenia dla wykonywania obowiązków urzędnika, a także decydowania o wysokości i celu dofinansowania. Odbywanie szkolenia na takich zasadach nie jest traktowane na równi z wykonywaniem obowiązków służbowych, a zatem nie jest też obowiązkowe. Drugim szczególnym przypadkiem jest skierowanie członka korpusu służby cywilnej mającego wykształcenie prawnicze na aplikację legislacyjną.