To, że nowa wykładzina antypoślizgowa została położona w tej części zakładu pracy, z której korzystają również pełnosprawni pracownicy, nie oznacza, że nie jest możliwe sfinansowanie tego wydatku z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
NSA rozpatrywał skargę kasacyjną złożoną przez pracodawcę. Spór dotyczył tego, czy organ podatkowy powinien wydać mu zaświadczenie o udzieleniu pomocy de minimis w związku z tym, że firma z pieniędzy ZFRON pokryła koszt wymiany wykładziny na antypoślizgową. Naczelnik urzędu skarbowego i dyrektor izby administracji skarbowej odmówili jego wydania, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, do którego pracodawca złożył skargę, orzekł, że była to zasadna decyzja, i ją oddalił (sygn. akt I SA/Łd 455/20). WSA uznał, że wydatków na przygotowanie podłoża i wymianę wykładziny nie można zakwalifikować jako wydatku na dostosowanie stanowiska niepełnosprawnego pracownika zatrudnionego na stanowisku specjalisty ds. marketingu. Dodał, że choć w materiale dowodowym nie ma informacji, jaka jest rzeczywista powierzchnia jego stanowiska pracy, wydaje się oczywiste, że wspomniany pracownik nie pracuje na całej powierzchni, na której doszło do wymiany wykładziny. WSA przyznał więc rację organom podatkowym, że wydatek nie dotyczył wyłącznie jego stanowiska pracy.
Pracodawca złożył skargę kasacyjną do NSA. Zarzucił w niej WSA błędną wykładnię przepisów par. 2 ust. 1 pkt 1 lit a oraz par. 4a rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie ZFRON (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023) polegającą na przyjęciu, że poniesiony przez niego wydatek nie stanowi kosztu wyposażenia miejsca pracy osoby niepełnosprawnej oraz brak spełnienia przesłanki celowości i oszczędności. NSA uznał, że te zarzuty były uzasadnione i uchylił wyrok WSA. Zdaniem sądu pracodawca zasadnie argumentował, że wymiana wykładziny na antypoślizgową dotyczy powierzchni, która stanowi jedynie ułamek powierzchni całego zakładu, i jest wydatkiem służącym poprawie warunków pracy niepełnosprawnego pracownika. Jest to osoba ze schorzeniami neurologicznymi, epilepsją i słabym wzrokiem, która ma problemy z utrzymaniem równowagi i przemieszczaniem się. NSA podzielił stanowisko pracodawcy, który wyjaśniał, że wykładzina została wymieniona na powierzchni niezbędnej do tego, by zminimalizować ryzyko potknięcia się pracownika.
NSA nie zgodził się z WSA, że wymiana wykładziny poprawia warunki pracy wszystkich pracowników i dlatego stanowi przeszkodę do uznania prawidłowości poniesionego wydatku z pieniędzy ZFRON. Nie ma znaczenia, że stanowisko pracy osoby niepełnosprawnej zajmuje jedynie niewielką część powierzchni, na której wymieniono wykładzinę. NSA dodał, że przyjęcie interpretacji przepisów przedstawionej przez WSA byłoby dyskryminowaniem pracownika ze względu na niepełnosprawność, bo nie uwzględniałoby jego potrzeb związanych z korzystaniem z toalety, pokoju socjalnego i innych pomieszczeń składających się na stanowisko pracy, a do których inni zatrudnieni mają swobodny dostęp.
ORZECZNICTWO
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 marca 2022 r. sygn. akt III FSK 3832/21 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
