Rozpatrywał skargę kasacyjną Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) złożoną w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt V SA/Wa 1998/20). WSA uchylił decyzję prezesa funduszu o zwrocie dofinansowań do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników. Sprawa dotyczyła firmy, która w wyniku kontroli ZUS musiała zrobić korektę składek za dwie osoby świadczące usługi na podstawie umowy zlecenia. PFRON uznał, że pracodawca naruszył art. 26a ust. 1a1 pkt 3 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 573 ze zm.). Uzależnia on dopłaty do pensji od terminowego ponoszenia kosztów płacy, a tu składki ubezpieczeniowe zapłacono z opóźnieniem. WSA orzekł, że fundusz nie miał racji, ale spór miał ciąg dalszy w NSA. Zdaniem PFRON WSA bezpodstawnie zarzucił mu błędną wykładnię przepisów ustawy oraz nieustalenie, czy uchybienie obejmowało niepełnosprawnych pracowników.
NSA oddalił skargę kasacyjną. Wskazał, że unormowane w przepisach ustawy o rehabilitacji prawo pracodawcy do refundacji określonych kosztów jest związane z zatrudnieniem pracowników niepełnosprawnych na umowie o pracę. Umowy innego rodzaju – w szczególności o dzieło lub zlecenie regulowane przepisami kodeksu cywilnego – nie wchodzą w zakres tej regulacji. Nie mogą więc rzutować na prawa i obowiązki pracodawcy w relacjach z PFRON.