Uczestnik PPK oraz zatrudniający go pracodawca sami decydują o wysokości finansowanych przez siebie wpłat do PPK. Oczywiście w granicach ustalonych w ustawie. Raz ustalona wysokość wpłat może być przez nich później – nawet wielokrotnie - zmieniana.
Pracodawca i pracownik przekazują do PPK wpłaty podstawowe oraz - jeśli tak zdecydują - również wpłaty dodatkowe. Wysokość każdej z tych wpłat stanowi odpowiedni procent wynagrodzenia uczestnika PPK (do obliczeń przyjmuje się wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe).
Wpłaty podstawowe
Pracodawca jest zobowiązany do finansowania wpłat podstawowych do PPK w wysokości 1,5% wynagrodzenia uczestnika PPK. Podstawowa wpłata pracownika wynosi 2% jego wynagrodzenia. Co do zasady, wysokość tych wpłat jest stała. Jedynie osoby, których wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnej płacy, mogą obniżyć finansowaną przez siebie wpłatę - nawet do 0,5% wynagrodzenia. Poinformowanie pracownika o takiej możliwości jest obowiązkiem pracodawcy.
Obniżenie wpłaty przywilejem pracownika
Złożenie przez pracownika deklaracji obniżenia wpłaty podstawowej nie ma przy tym żadnego wpływu na wysokość wpłat finansowanych przez pracodawcę. Bez względu zatem na wysokość wpłaty podstawowej pracownika – pracodawca finansuje wpłatę podstawową zawsze w tej samej wysokości (1,5% wynagrodzenia pracownika).
Przykład
Decyzja pracownika
Należy pamiętać, że decyzja, czy skorzystać z możliwości obniżenia wpłaty podstawowej do PPK należy do pracownika. I to on decyduje w takim przypadku o jej konkretnej wysokości (wplata podstawowa nie może być jednak niższa niż 0,5% wynagrodzenia pracownika).
Deklarację obniżenia wpłaty podstawowej uczestnik PPK może złożyć w miesiącu, w którym jego wynagrodzenie - osiągane z różnych źródeł - nie przekroczyło kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Ustalając czy osiągane w miesiącu złożenia deklaracji wynagrodzenie nie przekracza kwoty ustawowego limitu, pracownik powinien zsumować wynagrodzenie uzyskiwane przez niego ze wszystkich stosunków zatrudnienia, z których jest on objęty obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi.
Pracodawca nie uwzględnia deklaracji w sprawie obniżenia wpłaty podstawowej w każdym miesiącu, w którym wynagrodzenie uczestnika PPK u tego pracodawcy przekracza kwotę odpowiadają 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Jeśli zatem – mimo złożenia przez pracownika deklaracji obniżenia wpłaty podstawowej - w którymś miesiącu wynagrodzenie pracownika (osiągane u tego pracodawcy) będzie wyższe niż wskazany w ustawie limit, pracodawca powinien naliczyć wpłatę podstawową, finansowaną przez pracownika, w wysokości 2% wynagrodzenia.
Należy dobrze policzyć swoje wynagrodzenie
Ale uwaga. Pracodawca weryfikować będzie tylko to, ile u niego zarabia dany pracownik. Jeśli więc uczestnik PPK pracuje w więcej niż jednym miejscu pracy, pilnowanie, czy jego łączne wynagrodzenie mieści się w ustawowym limicie, będzie wyłącznie jego obowiązkiem. Jeśli obniży wpłatę podstawową, a później okaże się, że w którymkolwiek miesiącu, w którym korzystał on z tego obniżenia, jego łączne miesięczne wynagrodzenie ze wszystkich źródeł było wyższe niż wskazany w ustawie limit, straci prawo do dopłaty rocznej od państwa przysługującej za ten rok.
Swoją decyzję w sprawie obniżenia wpłaty podstawowej uczestnik PPK może też zawsze zmienić i wrócić do finasowania jej w podstawowej wysokości (2% wynagrodzenia) albo ustalić inną wysokość wpłaty po obniżce (np. zamiast 0,5% wynagrodzenia płacić 0,6% albo 1,2% wynagrodzenia).
Wpłata dodatkowa pracownika
Uczestnik PPK może ponadto zdecydować się na finansowanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2% wynagrodzenia. Tu także ustalenie konkretnej wysokości wpłaty należy do uczestnika PPK. Jej wysokość wskazuje on w deklaracji składanej pracodawcy. Deklaracja finansowania wpłaty dodatkowej obowiązuje od dnia jej złożenia. To oznacza, że już od pierwszego wynagrodzenia wypłaconego uczestnikowi PPK po złożeniu tej deklaracji pracodawca naliczy i pobierze wpłatę dodatkową.
Uczestnik może też w każdej chwili zrezygnować z finansowania wpłaty dodatkowej albo ustalić ją w innej niż dotychczas wysokości. W takim przypadku zmieniona wysokość wpłaty dodatkowej lub rezygnacja z jej dokonywania obowiązuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym taką dyspozycję (zmianę deklaracji) otrzymał pracodawca. Sposób deklarowania wpłat dodatkowych finansowanych przez uczestnika i sposób zmiany wysokości tych wpłat określać powinna umowa o prowadzenie PPK.
Wpłata dodatkowa pracodawcy
Również pracodawca może zadeklarować finasowanie wpłaty dodatkowej - w wysokości do 2,5% wynagrodzenia pracownika. Postanowienie o tym powinno znaleźć się w umowie o zarządzanie PPK. Wpłata ta może być różnicowana ze względu na długość okresu zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym albo na podstawie postanowień regulaminu wynagrodzeń lub układu zbiorowego pracy obowiązujących w podmiocie zatrudniającym.
Pracodawca ma też prawo zmienić ustaloną wcześniej wysokość wpłaty dodatkowej lub zrezygnować z jej dokonywania. Wymaga to jednak zmiany umowy o zarządzanie PPK. W takiej sytuacji zmieniona wysokość wpłaty dodatkowej obowiązuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana zmiana.
Więcej na temat PPK na www.mojeppk.pl i pod nr telefonu 800 775 775. Zachęcamy również do korzystania z bezpłatnych szkoleń prowadzonych przez ekspertów PFR Portal PPK. Na szkolenia można zapisać się tutaj: https://www.mojeppk.pl/szkolenia.htm.