Zgodnie z art. 7 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2003r. Nr 166, poz. 1608- dalej ustawa) agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonywania określonej pracy. Jednakże art. 5 zaznacza, że w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika.
Poniżej przedstawione zostaną najważniejsze różnice występujące pomiędzy umowami zawartymi na czas określony przez pracownika zwykłego i tymczasowego.
Pracodawca
Najważniejszą kwestią jest zidentyfikowanie podmiotów biorących udział w zatrudnieniu. Pracownik zwykły zawiera umowę z pracodawcą względem, którego świadczy pracę. Podczas gdy osoba zatrudniona tymczasowo zawiera umowę o pracę z agencją pracy tymczasowej, która jest jego pracodawcą a pracę świadczy u pracodawcy użytkownika, do którego skierował go agencja.
Urlop
Bardzo często prace tymczasowe są krótkotrwałe, dlatego osobom zatrudnionym nie przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze kodeksowym a jedynie w wymiarze 2 dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika.
Liczba kolejnych umów
W stosunku do pracownika tymczasowego nie stosuje się ograniczeń w liczbie kolejno zawieranych umów. Z zastrzeżeniem, że przez 36 kolejnych miesięcy agencja pracy tymczasowej może kierować pracownika do wykonywania pracy na rzecz tego samego pracownika użytkownika jedynie przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy.
Skierowanie do innej pracy w ramach umowy
Kodeks pracy przewiduje ewentualność powierzenia w uzasadnionych przypadkach pracownikowi innej pracy niż ta wskazana w umowie na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. Tymczasem pracodawca użytkownik nie ma prawa do takiej zmiany. Nie może też kierować osoby zatrudnionej do pracy na rzecz innego podmiotu.
Ciąża
Artykuł 18 ust. 1 jasno stanowi, że umowa o pracę zawarta z pracownikiem tymczasowym rozwiązuje się z upływem ustalonego między stronami okresu wykonywania pracy tymczasowej rzecz danego pracodawcy użytkownika. Dodatkowo artykuł 13 ust. 3 informuje o wyłączeniu stosowania art. 177 kodeksu pracy, który mówi o przedłużeniu do dnia porodu umowy zawartej na czas określony przekraczający 1 miesiąc gdy jej rozwiązanie nastąpiłoby po upływie 3 miesiąca ciąży. Rozumieć przez to należy, że świadczenia związane z rodzicielstwem przysługują jedynie w czasie trwania umowy. W przypadku pracownicy tymczasowej nie ma takiej możliwości korzystania ze świadczeń po zakończeniu umowy.
Praca niebezpieczna
Ustawa wprowadza zakaz powierzania pracownikowi tymczasowemu pracy szczególnie niebezpiecznej w świetle kodeksu pracy.
Dostęp do szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe
Co do zasady ustawa zakazuje gorszego traktowania pracowników tymczasowych w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia w przypadku zatrudnienia na tym samym lub podobnym stanowisku. Jednakże wyjątek stanowi dostęp do szkoleń w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych . Spod omawianej reguły zostali wyłączeni pracownicy zatrudnieni na czas krótszy niż 6 tygodni.
Terminy wypowiedzenia
Strony umowy o pracę tymczasową mogą skorzystać z następujących terminów wypowiedzenia:
• 3 dni – gdy umowę zawarto na mniej niż 2 tygodnie
• 1 tydzień – gdy umowę zawarto na więcej niż 2 tygodnie