W przypadku pracowników zatrudnionych na część etatu należy rozróżnić godziny ponadwymiarowe oraz nadliczbowe. Te pierwsze to praca powyżej wymiaru etatu danego pracownika, ale przypadająca do 8 godz. na dobę. Powyżej tej wielkości powstają nadgodziny dobowe, tak jak w przypadku pracowników zatrudnionych na cały etat. Ponadto w umowach o pracę pracowników zatrudnionych na niepełny etat powinien być limit, po przekroczeniu którego wypłaca się dodatki w wysokości dodatków za godziny nadliczbowe. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych limitów jest zastosowany w pytaniu limit wynoszący przeciętnie 39 godz. na tydzień w okresie rozliczeniowym. W praktyce, w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, oznacza to, że mogą u nich wystąpić cztery różne rodzaje dodatkowej pracy, tj.:
W przypadku rozwiązania umowy o pracę w trakcie okresu rozliczeniowego należy rozliczyć czas pracy pracownika na dzień zakończenia pracy, co może oznaczać konieczność wypłaty godzin ponadwymiarowych lub nadliczbowych średniotygodniowych. Najczęściej jednak będą to godziny ponadwymiarowe, gdyż przekroczenie czasu pracy dla pełnego etatu w praktyce nie występuje za często. Dokonując takiego rozliczenia, należy jeszcze pamiętać, że w kodeksie pracy przyjęto pierwszeństwo w rozliczeniu nadgodzin dobowych, a więc te są zawsze odejmowane w pierwszej kolejności od czasu faktycznie przepracowanego. Dlatego też rozliczenie czasu pracy z pytania powinno wyglądać w następujący sposób: