Ryczałt za pranie odzieży roboczej ustalony w jednakowej kwocie dla wszystkich pracowników nie podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – uznał ZUS.

Sprawa dotyczy przedsiębiorcy, który na podstawie przepisów kodeksu pracy przydziela pracownikom nieodpłatnie odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed niebezpiecznymi i szkodliwymi dla zdrowia czynnikami występującymi w środowisku pracy. Ponieważ firma nie ma możliwości prania tych rzeczy, robią to sami pracownicy. Z tego tytułu jest im wypłacany ekwiwalent pieniężny będący rekompensatą poniesionych kosztów. Jego wysokość jest stała i przypisana konkretnym stanowiskom. Zasady wypłaty ekwiwalentu są ujęte w regulaminie pracy. Przysługuje on pracownikowi za każdy miesiąc, w którym przepracował chociaż jeden dzień, niezależnie od wymiaru zatrudnienia.
Przedsiębiorca uważa, że wypłacony ekwiwalent za pranie odzieży roboczej nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Swoje twierdzenie opiera na par. 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949). Zgodnie z nim podstawy wymiaru nie stanowią m.in. ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej oraz używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego. Chcąc się upewnić, czy jego tok rozumowania jest prawidłowy, skierował do ZUS wniosek o interpretację przepisów.
Organ rentowy miał jednak odmienne zdanie. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że analiza przepisów prowadzi do wniosku, że poniesiony przez pracodawcę koszt związany z przekazaniem pracownikom pieniędzy z przeznaczeniem na pranie odzieży roboczej musi spełniać wymogi ekwiwalentu pieniężnego. Oznacza to, że powinien odzwierciedlać wysokość rzeczywistych (faktycznych) kosztów poniesionych przez pracownika. Wymóg ten, zdaniem ZUS, nie będzie spełniony, gdy pracodawca wypłaca każdemu tę samą stałą kwotę, niezależnie od faktycznie poniesionych kosztów prania ubrań. Ponieważ z opisu stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca co miesiąc wypłaca pracownikom świadczenie o stałej wartości, jest ono nieekwiwalentne w stosunku do faktycznych kosztów poniesionych przez pracownika. W związku z tym podlega oskładkowaniu.
Decyzja ZUS oddział w Lublinie z 1 marca 2021 r., WPI/200000/43/120/2021