W celu przeprowadzenia leczenia policjantowi może być udzielony płatny urlop dla poratowania zdrowia. Prawo do niego przysługuje wyłącznie temu funkcjonariuszowi, który pozostaje w stałej służbie.
Oznacza to, iż nie mogą z niego skorzystać funkcjonariusze w służbie przygotowawczej, kandydackiej lub kontraktowej. Wymiar urlopu dla poratowania zdrowia jednorazowo nie może przekraczać 6 miesięcy. Natomiast łącznie w okresie całej służby nie może być dłuższy niż 18 miesięcy.
Dodatkowych dni wolnych udziela funkcjonariuszowi jego przełożony (właściwy w sprawach osobowych). Robi to na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej. Na badania do komisji lekarskiej policjanta kieruje również jego szef na wniosek specjalisty lub samego zainteresowanego.
O potrzebie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu orzeka komisja lekarska w przypadku, gdy badany, mimo wykorzystania 12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych, z powodu choroby nie odzyskał zdolności do pracy, jednak stan jego zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby. Orzeczenie w tej sprawie sporządzane jest na odpowiednim formularzu, które komisja przesyła niezwłocznie kierownikowi jednostki właściwej ze względu na miejsce pełnienia służby funkcjonariusza, któremu udzielono urlopu.
Podstawa prawna
Art. 26, art. 85 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 287, poz. 1687 z późn. zm.).
Par. 23 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 7 czerwca 2002 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz.U. nr 81, poz. 740 z późn. zm.).