Zasiłek wyrównawczy przysługuje pracownikowi, którego miesięczne wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej. Świadczenie przysługuje również wtedy, gdy zatrudniony, w wyniku pogorszenia staniu zdrowia, został przesunięty na inne stanowisko dostosowane do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy.

Zasiłek wyrównawczy przysługuje z tytułu ubezpieczenia wypadkowego w sytuacji, gdy konieczność poddania się rehabilitacji została spowodowana wypadkiem przy pracy. W innych sytuacjach świadczenie jest wypłacane z ubezpieczenia chorobowego.

Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

O potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej orzeka lekarz orzecznik ZUS lub wojewódzki ośrodek medycyny pracy. Zasiłek przysługuje na okres rehabilitacji, nie dłużej jednak niż na 23 miesiące. Zatrudniony traci prawo do świadczenia wraz z zakończeniem rehabilitacji i przesunięciem do innej pracy. Pracownik traci również prawo do zasiłku wyrównawczego, gdy organy orzekające stwierdzą, iż dalsza rehabilitacja jest zbędna.

Zasiłek nie zostanie wypłacony, gdy wyłączną przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez poszkodowanego przepisów. Naruszenie musi nastąpić umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa. Świadczenie nie trafi również do pracownika, który w momencie wypadku znajdował się pod wpływem alkoholu, substancji odurzających, psychotropowych, lub odmówił - bez uzasadnionej przyczyny - poddania się badaniu na obecność takiej substancji w organizmie.

Wysokość zasiłku wyrównawczego to różnica między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy poprzedzających rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym po jego obniżeniu.