O potrzebie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Niezbędnymi zaświadczeniami, w przypadku gdy środki wypłaca ZUS, są:
- ZUS Z-3 - w przypadku pracowników;
- ZUS Z-3b - w przypadku osób ubezpieczonych, które wykonują pozarolniczą działalność oraz duchownych;
- ZUS Z-3a - w przypadku pozostałych ubezpieczonych.
Jeśli zaświadczenia były złożone przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego i nie uległy zmianie okoliczności mające wpływ na prawo do świadczenia, jego wysokość i podstawę, to wyżej wymienione dokumenty nie są wymagane.
Dodatkowo ZUS wymaga (przy wypłacie świadczenia za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia) oświadczenia na druku ZUS Z-10 o zaprzestaniu i niepodjęciu działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do objęcia obowiązkowym lub dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.
Do wniosku o świadczenie rehabilitacyjne należy dołączyć:
- druk ZUS N-9 - zaświadczenie o stanie zdrowia wypełnione przez lekarza;
- druk ZUS N-10 - wywiad zawodowy z miejsca pracy. Dokument nie jest wymagany, jeżeli niezdolność do pracy wystąpiła po ustaniu tytułu ubezpieczenia lub wnioskodawca prowadzi działalność pozarolniczą;
- protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (jeśli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w niej);
- karta wypadku przy pracy (w wypadku opisanym powyżej);
- decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej wydana przez inspektora sanitarnego (jeśli niezdolność do pracy jest spowodowana właśnie taką chorobą).
Decyzja o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego powinna zapaść w ciągu 30 dni od daty wydania orzeczenia przez komisję lekarską. Od decyzji o odmowie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego przysługuje odwołanie do Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia decyzji.