Komisja Europejska przygotowała przewodnik dla pracodawców, obywateli i instytucji państw członkowskich dotyczący stosowania testu miejsca zwykłego pobytu. Będzie pomocny przy ustalaniu, czy osoby przemieszczające się wewnątrz UE mają prawo do świadczeń socjalnych w innym państwie unijnym. Przewodnik ma być skuteczną bronią w walce z turystyką zasiłkową i wyłudzaniem świadczeń przez osoby korzystające ze swobody przepływu osób.
Dokument ma być stosowany w koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, która umożliwia wzajemne uznawanie przez państwa europejskie uprawnień obywateli Unii do świadczeń m.in. rodzinnych czy zasiłków dla bezrobotnych.
W myśl prawa unijnego obywatel UE może mieć tylko jedno miejsce zwykłego pobytu. Wskazuje ono na państwo odpowiedzialne za wypłatę świadczeń socjalnych w przypadku osób nieaktywnych zawodowo, w tym emerytów i studentów, a także wykonujących pracę w więcej niż jednym kraju członkowskim. Natomiast pracujący w jednym kraju i samozatrudnieni objęci są zabezpieczeniem społecznym tam, gdzie wykonują zawód.
Dokument określa kryteria, które trzeba wziąć pod uwagę przy określaniu miejsca zwykłego pobytu danej osoby, takie jak więzi rodzinne, stałość sytuacji mieszkaniowej, czas trwania i ciągłość przebywania w danym państwie, a także miejsce, w którym praca jest zazwyczaj wykonywana i gdzie opłaca się podatki.
– W prawie UE istnieją wyraźne zabezpieczenia, dzięki którym można zapobiegać wykorzystywaniu systemów zabezpieczenia społecznego innych krajów członkowskich UE. Przewodnik ten ułatwi instytucjom państw członkowskich stosowanie ich w praktyce – stwierdził László Andor, komisarz ds. zatrudnienia, spraw społecznych i włączenia społecznego.
Przewodnik jest dostępny na stronie internetowej KE w języku angielskim. W najbliższych tygodniach zostanie przetłumaczony na wszystkie języki urzędowe UE.