Zatrudniony przed wakacjami pracował w nadgodzinach. Następnie udał się na urlop wypoczynkowy. Czy pracodawca, wyliczając mu zapłatę za czas odpoczynku, uwzględni dodatek za pracę ponad normę?
Pracownik ma ustawowe prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego urlopu wypoczynkowego. Za ten czas zgodnie z art. 172 k.p. przysługuje mu wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby pracował. Oznacza to w szczególności, że pracodawca jest zobowiązany obliczać wynagrodzenie urlopowe, uwzględniając zarówno stałe, jak i ruchome jego składniki.
Przepisy odpowiedniego rozporządzenia (Dz.U. z 1997 r. nr 2, poz. 14), wyłączają z podstawy obliczenia wynagrodzenia urlopowego wiele świadczeń, takich, jak jednorazowe lub nieperiodyczne wypłaty za wykonanie określonego zadania bądź określone osiągnięcie, nagrody jubileuszowe oraz te wypłacane z zakładowego funduszu nagród, a także odprawy emerytalne i rentowe. Do wspomnianej podstawy wlicza zaś inne, niewymienione w przepisach składniki: premie regulaminowe, wynagrodzenie z dodatkiem za nadgodziny oraz periodyczne świadczenia będące ekwiwalentem za pracę. Należy uśrednić wynagrodzenie, aby to wypłacane za okres urlopu w jak największym stopniu odpowiadało uzyskiwanemu rzeczywiście przez pracownika. Dlatego rozporządzenie nakazuje, aby jego składniki przysługujące za okresy nie dłuższe nic jeden miesiąc uwzględniać w wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających urlop. W przypadku gdy wysokość tych składowych uposażenia pracownika waha się znacząco, w celu obliczenia średniej należy przyjąć dłuższy okres, jednak nieprzekraczający 12 miesięcy.
Wynagrodzenie za urlop liczy się dzieląc obliczoną zgodnie z powyższymi zasadami podstawę wymiaru przez liczbę godzin, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie przyjętym dla potrzeb uśrednienia wynagrodzenia. Tak obliczoną wartość mnoży się następnie przez liczbę godzin, jaką pracownik przepracowałby w okresie, na który pracodawca udzielił mu urlopu.