Pracownik zatrudniony we Francji nie może podlegać ubezpieczeniu społecznemu w Polsce, jeśli przed wyjazdem nie miał opłacanych składek do ZUS. Tak orzekł Sąd Najwyższy.
Nie ma żadnych podstaw do tego, aby polski pracownik wykonujący pracę na terenie kraju Unii Europejskiej podlegał polskiemu ubezpieczeniu. Dotyczy to sytuacji, kiedy osoba zatrudniona przez zagraniczną firmę przed wyjazdem z kraju nigdy nie pracowała na etacie i sama nie odprowadzała za siebie składek. Wczoraj Sąd Najwyższy oddalił kasację francuskiej firmy mającej swoje przedstawicielstwo w Polsce. Spór dotyczył wydania przez ZUS zaświadczenia w sprawie zakresu ubezpieczeń społecznych. Firma domagała się od polskiego organu rentowego wydania potwierdzenia, że osoba wykonująca pracę na terenie Francji nadal jest ubezpieczona w Polsce. Tym samym zatrudniający ją pracodawca opłaca niższe składki zgodnie z polskimi zasadami.
ZUS jednak odmówił wydania takiego zaświadczenia. W czasie postępowania wyjaśniającego ustalono, że zainteresowany wykonywał pracę na rzecz i pod kierownictwem zagranicznej firmy w okresie od 4 kwietnia do 4 września 2011 r. Stwierdzono także, że osoba ta, zanim rozpoczęła pracę we Francji, nie była ubezpieczona z żadnego tytułu (sprawdzono cały okres możliwej aktywności zawodowej, poczynając od 1 stycznia 1999 r.). Co więcej, w całym tym okresie nie płaciła także składek zdrowotnych.
Polski przedstawiciel francuskiej firmy odwołał się od tej decyzji do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Wskazał, że podstawą opłacania składek jest art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 200 z 7 czerwca 2004 r.). Zgodnie z nim osoba wykonująca działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim, która normalnie prowadzi tam swą działalność i jest delegowana przez pracodawcę do innego kraju UE, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego z państw. Sąd I instancji uznał jednak, że nie można kontynuować ubezpieczenia, skoro go nie było.
Firma złożyła apelację do sądu II instancji. Sprawę jednak przegrała. Także sędziowie Sądu Najwyższego nie zgodzili się z argumentami podniesionymi w kasacji. Uznali bowiem za niezasadne argumenty firmy skarżącej, że samo przebywanie na terenie Polski jest wystarczającym argumentem do tego, aby wobec takiego zatrudnionego stosować krajowe przepisy. Tym samym wspomniany zatrudniony nie może być ubezpieczony w ZUS.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego z 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II UK 116/13.